Antwoord: Dienend-leiderschap in de politiek

Dienend leiderschap is DE kernvraag van onze politici. Zij zijn gekozen door ons allen en volksvertegenwoordiger in wetgevende en uitvoerende macht. Met een gezond verstand en goed zicht op de achterban, de burger, wordt van hen gevraagd leiderschap te tonen en initiatieven te nemen teneinde verbeteringen te bewerkstelligen die ons allen aangaan. Op weg naar een betere gemeente, provincie en rijk wordt dus van politici verwacht dat zij met een goede helikopterview en multidisciplinair aankijken tegen ingewikkelde kwesties, die ze op een verstandige manier leiden/ sturen naar een goede en duurzame verbetering. Met oog voor het grote geheel, met aandacht voor de individu en met het doel welvaart te realiseren. Dienend aan de burger in plaats van aan een eigen belang.

Dag Alex,

Ik denk dat ik met je verhaal helemaal kan meevoelen.
Mijn idee hierover is het volgende.
In de politiek is het strijdend domein dominant. Een partij, een individu heeft idealen en wil die verwezenlijken en gaat daarvoor. In Nederland is onder invloed van het Amerikaanse model (survival of the fittest) het strijdend domein steeds puurder geworden. Dat betekent, dat het ieder voor zich is. Het gevolg daarvan is dat het iedere keer gaat om een zo groot mogelijk stuk van de koek te verkrijgen. Er ontstaat een compromis, dat vervolgens slechts tijdelijk houdbaar is. Veel mensen zeggen dan: politici zijn onbetrouwbaar. Maar op de keper beschouwd zit dat in het systeem ingebakken: in het strijdend domein is er maar een zekerheid: de strijd wordt vervolgd en dus is er iedere keer weer kans op aanpassing van eerdere besluiten.
Heeft hier diendend leiderschap een kans? Natuurlijk! Iedere politicus kan op zijn manier het verschil maken. Tegelijkertijd is het een illusie om te denken dat je in het politieke domein alleen met diendend leiderschap het verschil kunt maken. Omdat het strijdend domein dominant is zul je toch ook daarin bedreven moeten zijn.
Een mooi voorbeeld vond ik deze week terug in de film Lincoln. Lincoln blijkt een strijder pur sang. Tegelijkertijd laat hij zich ook als dienaar zien in de contacten met de bevolking. Hij was daarmee dus ook een dienend leider...

Als inspiratie voor je studie heb ik de suggestie om enkele politieke leiders op je thema te bevragen en in te gaan op wat ze doen en laten. Ben ervan overtuigd, dat dat je veel brengt en wanneer je het deelt.... zal ik het ook graag lezen...!

Ik ben iemand die de politiek goed volgt. Wat ik zie is voornamelijk machtspelletjes en grote Ego’s.
Veel populaire woorden roepen (sterker uit de crisis bijvoorbeeld) en dan vervolgens afspraken niet nakomen en ook nog eens voordoen alsof dat normaal is. Denk dan ook nog wel eens terug aan de Normen en Waarden discussie van de heer Balkenende. Volgens mij zag hij al welke kan het op zou kunnen gaan.
Heb zelf ook vaak het gevoel dat men in Den Haag denkt dat de gemiddelde Nederlander gek is en dat je ze alles kan wijs maken. Kan mij nog goed herinneren dat de vraag “ wat is leiderschap” bij een verkiezingsdebat en hoe men ook deze vraag netjes konden ontwijken door een antwoord te geven wat kant nog wal raakte. Kan zo natuurlijk nog wel nog wel meer voorbeelden geven maar de vraag die mij op het moment intrigeert is; Is Dienend-Leiderschap mogelijk in de politiek?
Zelf ben ik op het moment bezig met de leergang Servant leadership via het Greenleaf center en we hebben nog het genoegen om in gesprek te gaan met Herman Wijfels. Zal hem ook de vraag eens stellen. Ben benieuwd naar het antwoord.