Antwoord: Dienend leraarschap

Allereerst mijn complimenten dat witte mensen dit onderwerp bespreken, dit bedoel ik buitengewoon respectvol.

De angst regeert zoals zo vaak. Daarnaast zijn mensen " geprogrammeerd" om op een bepaalde manier te kijken en denken. Dit heeft niets te maken met overheidsbeleid of iets anders maar in mijn beleving maar met 1 ding, de mens, wit of bruin.

In veel organisaties, ook scholen, komt de essentie van hun bestaan en de essentie van hun doelstellingen niet op de eerste plaats. Het woord klant of kind is vaak ver te zoeken.

Ja maar ... is de norm bij de uitvoering. Discriminatie, gastonvriendelijkheid (bijv. bij mkb maar ook bij scholen) in welke vorm dan ook is de basis voor dergelijke ongewenste situaties.

Ik denk niet dat het te maken heeft met wit of bruin, maar met een denken dat bruin geen hoge cijfers kan scoren. Het heeft alles te maken met mentale modellen. Volg Robert Kyosaki.

Oorzaak in mijn beleving: denken en gedrag en mentale modellen.
Oplossing in mijn optiek: bewustwording en back to basic, waarom bestaat een school of een bedrijf? Route voor bewustwording wat overigens het meest uitdagende is, is: waarom bestaat een school, hoe zouden ze te werk moeten gaan vanuit passie bekeken van besturen en leerkrachten, daarna wat moeten ze dan doen om dit te realiseren.
Uitdaging: hoe om te gaan met ja maar ....
Oplossing voor ja maar: dergelijke discussie in een breder publiek bespreken.

Leiderschap aan scholen moet mijn inziens inderdaad over dienen gaan, net zoals leiderschap aan de politie maar ook leiderschap aan ons land (regering).
Wat we denk ik niet uit het oog moeten verliezen is dat 'witte' scholen, en ik weet dat dit niet leuk klinkt, een bestaansrecht hebben: was dat niet zo, dan zouden ze vanzelf ophouden te bestaan.

Vroeger toen ik nog dienstplichtig was, toen vroeg een sergeant in de opleiding aan onze groep: ¨Als je weet dat je in een gevechtssituatie terecht komt, en je moest iemand kiezen om je bij te staan, wie zou jij dan kiezen: de persoon die roept dat hij mee gaat schieten als het nodig is of de persoon die zegt niet te willen vechten uit principe?”
Wij wisten het wel, de persoon die mee ging vechten...
Maar volgens de sergeant lag dat toch anders: “van de persoon die niet wil vechten, weet je het en daar kun je dus je tactiek / strategie van te voren op afstemmen, van de persoon die roept 'ik vecht mee' valt dat nog te bezien als het er echt om gaat... ik zou dus de persoon kiezen die niet mee gaat vechten”

Waarom dit voorbeeld?
Als je naar veranderingen kijkt in organisaties, maar ook in de maatschappij of bijvoorbeeld bij het ontstaan van 'witte' scholen, dan zie je veelal drie groepen: 5% uitgesproken voor, 5% uitgesproken tegen en 90% die heeft daar niet (diepgaand) over nagedacht en hangen in eerste instantie (aan de oppervlakte) de mening van de vrager aan, of hebben geen mening.

Van die 5% voor 'witte' scholen, daar weet je het van en daar kun je wat mee, maar hoeveel van die 90% die zeggen 'inderdaad, dat is niet goed' gaan de barricades op als blijkt dat hun school van kleur begint te veranderen en zij er 'persoonlijk' door 'getroffen' worden?

Hoeveel mensen kennen we die zeggen dat gebruik fossiele brandstof slecht is voor het milieu maar vervolgens in hun 'dikke' (benzine / diesel) auto stappen?
Hoeveel mensen kennen we die een mening hebben over de bonus van iemand anders?
Hoeveel mensen kennen we die (strategisch) stemmen voor de lusten, maar de lasten niet willen nemen?

Daar ligt volgens mij voor heel veel (maatschappelijke) problemen de oorzaak... de vraag is alleen, hoe pak je die aan?

Kan t alleen maar met je eens zijn Bas.

Misschien wil je de petitie kindgebonden onderwijsbudget wel tekenen?! petities.nl/petitie/kindgebonden-onderwijs-budget

PS Wie is t oneens?

Hi Mark,

Dank (net als Alex) voor je reactie. Ik zou het niet offtopic willen noemen. Het heeft alles te maken met leiderschap, namelijk dat van schoolbesturen, directies, inspecties en andere gremia. Ik heb helaas de ervaring dat schoolbesturen uren kunnen vergaderen zonder eenmaal het woord "kind" te gebruiken. De dienende taak is te vaak uit zicht geraakt. Procedures, richtlijnen, quota en natuurlijk behoud van posities, maken de dienst uit. Diversiteit is dan niet wenselijk want vereist persoonlijke aandacht. Dus zo zijn allochtonen niet welkom op zo'n witte school en kan een jongensachtige jongen (van nature dus onderzoekend, snel afgeleid, beweeglijk) makkelijker ritalin slikken.

Leiderschap in het onderwijs gaat over dienen, de nobele taak de professionals, ambachtslieden en leiders van morgen in de wereld te zetten. De productiviteit van een school en het succes van het bestuur zou niet afgemeten moeten worden aan cito-scores, maar het aantal gelukkige kinderen die de school verlaten nadat ze zich daar 8 jaar lang heel welkom en begrepen hebben gevoeld.

Helaas zijn deze scholen juist helemaal niet slim, alleen maar bang en bevooroordeeld. Eigenlijk dom! Om meerdere redenen.
Ten eerste vanwege het discriminerend vooroordeel dat zwarte kinderen minder hoog scoren op de cito-toets dan witte kinderen. Zwart of wit heeft geen relatie met intelligentie (als dat is wat cito meet!?).
Ten tweede is niet met een cito score te bepalen of kinderen goed voorbereid zijn of worden op maatschappelijke deelname. Gelukkig zijn er heel wat andere factoren die dat bepalen. (In januari schreef ik er nog een column over, 'Met de cito-toets (h)erken je geen talent - www.joop.nl/opinies/detail/artikel/19372...rken_je_geen_talent/ ).
Ten derde is alom bekend dat diversiteit bevorderend werkt voor ontwikkeling, groei, veranderingscapaciteit, etc. De schoolleiding, leerkrachten en ouders van de superwitte scholen ontnemen hun eigen kinderen de kans om al vroeg in hun leven in aanraking te komen met diversiteit, en zijn dus in feite minder voorbereid op de toekomst.

Nog over Operation Education. Afgelopen woensdag was het Festival of Solutions, waarin onderwijsvernieuwend Nederland bijeenkwam om te praten over de hard noodzakelijke veranderingen in het onderwijs. Zwarte of witte scholen was daar geen onderwerp, overigens. Een verslag van de dag staat op hetkind.org/2013/04/25/festival-of-solut...rmodus-en-nu-verder/. Kern van de gewenste verandering is dat er meer vanuit de groeiwens van het kind gedacht zou moeten gaan worden bij het inrichten van het onderwijssysteem.

Discussie lijkt een beetje offtopic voor lerende leiders. Maar toch ook weer niet, dienend leraarschap is heel ingewikkeld te ontwikkelen in een sector die zo vast zit als het onderwijs.

Beste Bas,
Ben het helemaal met je eens. Toen ik het vanochtend hoorde wil ik bijna om van verbazing.
Er wordt helemaal aan de vraag voorbij gegaan waarvoor hebben wij scholen. Helaas is de stimulans vanuit de overheid niet gericht op leren maar op te meten resultaten.
Je zou eens kunnen kijken naar www.operationeducation.nl/site/events/bi-weekly
Operation Education richt zich op vernieuwing van het onderwijs. Van Cito score naar voorbereiden op de toekomst.

Met vriendelijke groet,
Alex van den Berkt