Antwoord: Thuiszitters als wegwijzers

Ik zie i.d.d. allerlei initiatieven voor vernieuwing, ook op scholen, op individueel en teamniveau. Dus die deur is zeker open aan het gaan. Tegelijkertijd is er weinig experimenteerruimte in de mainstream, moet de Inspectie meten op zaken die niets te maken hebben met de ontwikkeling van de leerlingen
Het IBBO is net als democratisch onderwijs een voorbeeld van hoe het ook kan. Ik ben benieuwd in hoeverre dit soort voorbeelden de mainstream gaan beïnvloeden. Ik hoop een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van de mainstream, zodat leerlingen hun geluk kunnen vinden. Docenten en schoolleiders kunnen zich dan weer concentreren op waarom ze ooit voor hun vak hebben gekozen: het overbrengen van enthousiasme, het stimuleren van interesse en het ontwikkelen van kinderen.

Hallo Hetteke,

Gelukkig zie ik steeds meer beweging komen in de echte onderwijs-innovatie, maar er is nog veel te doen. Het aantal democratische scholen in Nederland stijgt steeds sneller en ik weet niet of je het IBBO-onderwijs al kent. Inmiddels ook al 7 scholen. Zelf weet ik dat er momenteel zo'n 100 scholen in het VO hun docententeams aan het omscholen zijn naar gepersonaliseerd coachen van leerlingen volgens de Kunskapskolan methode uit Zweden. En op steeds meer scholen nemen docenten zelf initiatieven. Ik merk ook dat ik nu mijn verhaal ook binnen het onderwijs mag komen vertellen en dat betekent dat de deur is opengegaan. Deze berichten zul je echter niet horen of lezen in de mainstream media, want die verzwijgen dat liever.

Wat mijn lezing betreft, kun je het een en ander lezen via: www.jeugdzorgvuldig.nl/lezingen.htm of als je op Facebook of Linked-In zit, kun je me ook zoeken?

Hartelijke groet,

Gio

Dank je wel, Gio. Ben heel benieuwd naar je lezing! En ja, je hebt gelijk dat thuiszitten ook de kracht van het individu kan aangeven dat uit de vorm breekt. Maar hoe komt de ontwikkeling van nieuw onderwijs tot stand? Ik zie vooral scholen verzuipen in het volhouden van het huidige systeem, waardoor vernieuwing er gewoon niet komt.

Prachtig onder woorden gebracht. Het is precies mijn verhaal dat ik tijdens lezingen vertel. Ik noem de thuiszitters "klokkenluiders", die laten zien dat het onderwijssysteem helemaal herzien dient te worden en we moeten ervoor waken, niet alleen onze focus op deze groep thuiszitters te richten, want wat zij aangeven, is eigenlijk een nog veel grotere groep die geen passend onderwijs krijgt, maar geen stem heeft. Dat zijn namelijk de kinderen die wel netjes in de pas van de systeemeisen meelopen. Zoals een thuiszitter die ik heb begeleid het me zo mooi vertelde: "Je moet je geen zorgen maken over mij, maar over al die kinderen die wel netjes in de pas meelopen, want die hebben straks een enorme rugzak, die ze weer moeten kwijt zien te raken." Want wat de "thuiszitters" gelukkig nog wel vaak hebben is hun authenticiteit. Thuiszitten, kun je misschien ook vertalen met thuis zijn bij jezelf?

Bedankt voor dit mooie artikel, Hetteke en hartelijke groet,

Gio Vogelaar
www.jeugdzorgvuldig.nl