Met tranen in mijn ogen schrijf ik dit stuk. Het leven wordt bij tijd en wijle heel persoonlijk. Na een aantal persoonlijke crisismomenten in de afgelopen jaren, ben ik inmiddels een aantal leerervaringen verder. Vroeger, toen ik nog een jongentje was, sprong ik er vol in. Een echte jonge hond. Gedreven door wil, materieel gewin, ambitie, recht op het doel af. Daarmee ben ik ver gekomen. Het heeft me geholpen. Ik ben een gedreven iemand. Hiermee heb ik ook resultaten neergezet. Heb ik prestaties geleverd die ook daadwerkelijk hebben bijgedragen.
De afgelopen weken ontstond er bij mij een informatie honger. Al langer bevind ik mij op een pad waar het gaat om meer. Veel meer. Iets. Iets onaantastbaars. En zo kwam ik in aanraking met het Boek 'Synchroniciteit' van Joseph Jaworski en 'Precense' van Peter Senge. Deze meesters en niet te vergeten David Bohm, zijn voorlopers in het gedachtengoed van datgene wat ik aanduid met 'iets'. Dat iets is precies hetgene zij beschrijven: alles is verbonden. We maken deel uit van een heelheid die we nu nog maar in de kiem beginnen te begrijpen. Het zijn zaken die ik heb ontmoet in mijn mentale, fysieke en materiele crises. Deze crises hebben mij van binnenuit, met mijn hele systeem in verbinding gebracht met:
a. het begrip dat de toekomst zich ontvouwt en dat wij zelf de scheppers zijn van dit pad
b. het fundamentele belang van relaties. Het is exact zoals Jaworksi verwoord: 'als we relatie eenmaal als het ordenend principe van het universum zien, beginnen we elkaar als legitieme menselijke wezens te aanvaarden. Beginnen we onzelf en elkaar (Martin Buber) te beschouwen in een ik en jij-relatie
c. de aard van verbinding met de wil om tot prestatie te komen, de aard van commitment. De essentie zit hier in overgave in plaats van in harder werken, zonder tot een stap van loslaten of opgeven te komen. Het betreft hier de kracht van waarachtig commitment.
Jaworski en Senge hebben mij nu al veel gebracht. Met behulp van hun boeken kan ik mijn persoonlijke ervaringen nog beter integreren en richting geven.
De tranen van net waren het resultaat van de synchroniciteit die ik vandaag ervaarde doordat ik 'virtueel' tegen Ruud van Lent aanliep die met een aantal medestudenten dit initiatief zijn gestart. Bij mijn zoektocht naar verdere realisatie bij wat ik kan bijdragen vanuit het leven dat mij geschonken is, kom ik helaas veel zweverij tegen. Mijn doel is erop gericht om zoveel mogelijk als waar ik kan, bijdragen te leveren om bestaande of nieuwe (commerciele) instituties te helpen om tot een grotere, betere en completere prestatie te laten komen. Gebruik makend van de inzichten die wij als mensheid de laatste decennia, mede dankzij de fysica en congnitieve wetenschap hebben ontwikkeld. Op een aardse manier die past in de veranderende maatschappij waarin wij 'nu' leven. Graag maak ik deel uit en gebruik van dit initiatief om dichter bij dit doel te komen.
Fulco
