Antwoord: Passie, luxe of noodzaak?

Ik kom nog al eens tegen dat mijn gesprekspartners, leidinggevenden, passie wel mooi vinden, ook wel snappen dat het goed is als mensen dat hebben, maar dat daarmee het verhaal ook stopt. Men komt dan al snel met een dooddoener op de proppen: bijvoorbeeld dat er al genoeg passie is. Einde verhaal. Of niet?

“Passie is hier genoeg, we moeten nu ons hoofd boven water houden”, dat is letterlijk wat ik laatst terugkreeg van een bestuurder. Voor veel leidinggevenden waarschijnlijk herkenbaar. Maar wat zit er nu eigenlijk verscholen achter deze uitspraak? Allereerst de notie dat er genoeg passie is. Eerlijk gezegd vind ik dit een beetje aanmatigend; passie kan er nooit genoeg zijn! Tegelijkertijd ben ik nieuwsgierig hoe het komt dat een bestuurder deze houding heeft. De uitspraak verraadt een gerichtheid op overleven en niet op investeren. De bestuurder lijkt te zeggen dat ondanks de passie het toch mis lijkt te gaan. Natuurlijk red je het niet door alleen te leunen op passie, maar passie als vanzelfsprekendheid vernauwt je perspectief op oplossingen. Omdat er meer uit te halen is.