Antwoord: Alleen Samen
Toon max. de laatste 6 berichten - (Laatste bericht eerst)
- ruud
-
Ook mooi gezegd Gerard 
het vergt idd een dialoog en niet stilzwijgen of een monoloog. Daar waar de dialoog waardeert wat er is geweest en verkend wat er kan zijn, zal stilzwijgen of een monoloog alleen bijdragen aan stilstaan en trachten vast te houden aan wat er is geweest. En zoals wel vaker gezegd: 'stilstand is achteruitgang'.
Vrijdag tijdens onze leergenoten sessie was ik 'geschokkeerd' doordat iemand die in een reorganisatie op zijn eigen functie moest solliciteren al 6 weken zijn leidinggevende niet meer gesproken had... anders dan het uitwisselen van 'druk druk druk' en 'geen tijd, ik kom te laat voor mijn volgende afspraak...'
Hoe langer je als leidinggevende deze situatie laat bestaan, hoe moeilijker wordt het om het tij te keren en de dialoog te starten.
Dus zoals Lindsie in haar blog aangeeft: 'één gesprek per keer'
Niet te veel over nadenken en gewoon doen
- grjans
-
- Lindsie
-
Hoe kan een enkel gesprek nou een verschil maken? Veranderen is toch keihard werken, mensen erbij halen, afdelingen overtuigen en management buy-in creëren?
Veranderen is wat mij betreft een continue proces en vraagt eerst en vooral om moed. Moed om genoeg op jezelf en dat waar je bij hoort te vertrouwen om steeds maar weer juist dat ter discussie te stellen. Want veranderen begint bij jezelf. Bij het feit dat je leert, ontwikkelt en dingen steeds anders ziet.
De wereld om ons heen (privé en zakelijk) leert, ontwikkelt en verandert ook steeds. In een razend tempo.
Hoe bijzonder is het om met een collega te kunnen praten over dat wat kan zijn? Om te zien dat deze collega daarin gelooft, ondanks alle mitsen en maren. Hoe bijzonder is het dan dat je mag bijdragen aan het vinden van moed om het idee uit te dragen, vorm te geven, werkelijkheid te laten worden?
Dat is wat er plaats vindt in dat ene gesprek. Een bevestiging, een versterkend argument, een hand in de rug. Samen sta je sterker, zodat je het ook alleen aandurft.