Dank je wel voor je essay, Cees.
Het lezen ervan, terwijl ik al bezig was in "Humanisme en Het Avondland" van Jeroen Vanheste noem ik een mooi geval van synchroniciteit.
Ik ben me sinds kort meer in het humanisme aan het verdiepen. Vanuit mijn "geloof in mensen". Door een aantal recente bijzondere discussies ben ik me gaan afvragen hoe ik nu naar mensen kijk en of ik mijn denken daarin kan ontwikkelen. Het humanisme geeft veel woorden aan gevoel en overtuiging die ik zelf nog niet onder woorden kon brengen.
Je essay raakte me dus, want ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het leiden van mensen vraagt om een humanistisch uitgangspunt.
Een citaat uit de afsluitende alinea is wat mij betreft een prachtige aanvulling op je essay;
"Maar wat is de zin van het leven volgens het humanisme? Uiteraard heeft het geen kant-en-klare antwoorden. Maar het heeft wel enkele zinvolle suggesties, die steeds neerkomen op de verplichting om je menselijkheid en je mogelijkheden te ontplooien, als individu en als lid van de samenleving."
Ik zou daar aan toe willen voegen "en als lid van een organisatie". Waarbij ik het persoonlijk belangrijk vind dat ik eerst aan mijn eigen menselijkheid en mogelijkheden werk, voor ik anderen daarbij mag helpen. A never ending process.
Nogmaals dank voor het delen. Ik geef het graag weer door aan anderen.
