Antwoord: Boardroomrevolutie

Nu is het dus tijd voor de volgende stap. Te veel bedrijven wachten af en kijken toe.. Wie wordt de eerste? Ik ben e klaar voor. Graag gedaan en leuk dat je mee doet!

Mee eens. Ik zie zeker veranderingen op dit gebied en dat zal alleen maar groter worden. dank voor de (zeer)snelle terugkoppeling.

Hi Marcel, Dank voor je reactie en dat is, zoals jij het stelt, idd lastig. En nee, denk inderdaad niet dat iedereen er voor open staat of mee om kan gaan. Maar het betekent niet dat, wellicht vanwege de meerderheid, we hier niet mee kunnen beginnen.

Ik zou er een heel boek aan kunnen toewijden, maar door opzet forum ben ik hier en daar wat kort-door-de-bocht, cynisch en chargeer ik. Maar hoofdlijn blijft hetzelfde. De economie verandert zo snel en het bedrijfsleven dreigt zich niet snel genoeg aan te passen. Gedreven door klagende aandeelhouders, zittende besturen wordt het angstvallig tegen gehouden.

Niet voor niets zie je substromen en zelfstandig ondernemers opstaan die het anders willen en anders doen. Je moet als opdrachtgever ( lees corporate) zo leuk voor me zijn dat ik een klus voor je wil doen, ongeacht beloning, carrière of kansen. Gewoon omdat ik denk dat ik het aan kan en omdat ik het leuk vind dat voor je te doen, Ik gun het je als bedrijf. Dat is een benadering waar niet veel besturen voor open staan.

Dientengevolge zullen bedrijfstakken als recruitment en detachering ook verdwijnen.

Laat elke klus/opdracht vallen in een groep en laat d geroep zelf bepalen wie er het meest geschikt is deze klus te doen. Ga uit van het zelfoplossend vermogen van mensen.

Het wordt tijd dat we ook de belasting alleen op de grondstoffen gaan heffen en niet meer op de mensen.

Kortom; we zijn er nog lang niet, maar wat mij betreft wordt het echt tijd dat er een corporate opstaat die dit 100% toestaat en het "lef" heeft dit toe te passen.

Dank voor het delen van je gedachte en ik herken het, maar leef in de veronderstelling dat het echt anders gaat worden.

Allereerst... goed betoog en leuke vergelijkingen over het "durven springen" en los laten. Toch heb ik wat vragen waarbij ik persoonlijk een tweestrijd voel tussen het antwoord van m'n persoonlijke voorkeur en de realiteit in veel (grote)bedrijven. Ik neem aan dat ik er niet bij hoeft te zeggen dat m'n persoonlijk voorkeur uit gaat naar de servant leadership stijl

1) van durven, naar doen, naar....... "don quichot"?

In Nederland zijn we aardig vooruitstrevend voor wat betreft "het nieuwe werken", managen op deliverables en groei van de medewerker. In de grotere internationale bedrijven waar verschillende bedrijfsculturen (lees:gedrag) elkaar kruisen is het lastig om datgene te doen waar je voor staat en toch draagvlak te behouden in de organisatie. Zeker in bedrijfsculturen waar geen sociaal vangnet aanwezig is waarmee ik overigens niet zeg dat het daar niet kan!

2) Ik heb een tijd geleden een documentaire gezien op de publieke omroep. De stelling was "Is China en zijn/haar bevolking gebaad bij het vrij en ongecensureerd beschikbaar hebben van (alle)informatie?". Met andere woorden: Waarom zetten we het "internet" niet vandaag open voor alle chinezen (zonder censuur)?
Op zich een leuk idee maar de vraag is kan de gemiddelde chinees overweg met de overdaad aan informatie na generaties lange censuur van de overheid? De conclusie was dat dergelijke ingrijpende veranderingen langzaam moeten worden geïmplementeerd anders schiet de gemiddelde chinees in de "stress" met wellicht anarchie of een burgeroorlog tot gevolg.

Geldt dit effect ook voor het toepassen van "dienend leiderschap" in grote organisaties? met andere woorden... evolutie of revolutie?

3)

Vervang uw complete personeelsbestand door Zelfstandig Professionals

Is bedrijfscultur [kleiner, even groot of groter] dan de optel som van alle medewerkers? of..... zijn er andere factoren die meespelen waardoor een dergelijke vervanging niet de gewenste gedragsverandering met zich brengt?

4)

verplicht mensen thuis te werken

Past deze manier van werken bij alle medewerkers of zijn er medewerkers waarbij het potentieel van de medewerkers beter tot z'n recht komt door "gewoon op kantoor" en ze daar de ruimte voor ontplooing te geven?

Voor m'n gevoel zit niet iedereen te wachten om "los" gelaten te worden. Wat voor mij vervolgens betekent dat een dergelijke manier van leiding geven en ontvangen niet voor iedereen is weggelegd?!

lastig... lastig.... lastig...

Groeten,
Marcel

Jurjen,

wat een prachtig, gloedvol betoog. Ik denk dat je hiervoor heel veel bijval krijgt, tijd om die bijval handen en voeten te geven, zodat het ook door anderen gehoord en gezien wordt.

Vroeger stond ik wel eens met mijn vriendjes op de rand van het zwembad, het water koud... we stonden dan ook allemaal naar elkaar te kijken, maar durfden de sprong niet te maken: "jij eerst "nee, jij eerst", "okay, we tellen tot 3 en dan springen we samen.... 1..... 2...... 3....." waarom sprong je niet?", "Waarom sprong jij niet?"

Dit is het gevoel dat ik heb als ik naar de grote, internationale bedrijven kijk. Wat ze volgens mij vergeten zijn, is waar ze vandaan komen.... Philips is ook begonnen met 1 persoon met een idee, waarvan iedereen waarschijnlijk dacht dat het niets was. Wat nou als die persoon toen dacht "de anderen doen het ook niet, laat ik het ook maar niet doen?"

Waarom maken we ons in ons handelen zo afhankelijk van anderen? Op welk moment zijn ondernemingen gestopt met ondernemen en zijn ze overgestapt op politiek? "als de concurrent het niet doet, dan doen wij het ook niet...." Tja... met die houding gebeurd er pas iets als er een crisis komt: dan moeten we wel. Alhoewel we dan waarschijnlijk liever de crisis bezweren met oud gedrag dan dat we de crisis aangrijpen als nieuwe kans.

Behoud.... de angst om het verworvene te verliezen....

Ik daag een ieder uit: durf! Durf uit te gaan van de kracht van de mensen in je bedrijf, geef ze het vertrouwen en de kans om te groeien. Durf te stoppen met naar de kracht van de concurrent te kijken, dat leidt alleen maar af van wat er echt toe doet.

Ruud

Als lid van een echte corporate organisation kan ik je betoog alleen maar onderschrijven, Jurjen. Er is moed nodig, veel moed.

Dus ik doe mee! Ik vergroot mijn moed stap voor stap en ik laat mij niet ontmoedigen als er soms nog moed ontbreekt.

Lindsie