Antwoord: Nog zoveel te ontdekken

Opmerking: U plaats het bericht als een 'gast', u kunt niet meer het bericht bewerken of verwijderen
Graag Inloggen of Registreren deze stap overslaan.

Uw e-mailadres wordt nooit getoond op de site.
ochCaptcha initialiseren... Even geduld a.u.b...

Toon max. de laatste 6 berichten - (Laatste bericht eerst)

  • Marja Ruijterman
12 jaren 8 maanden geleden

Soms heb ik het gevoel: nu ben ik er. Alles klopt, alles begrepen en alles volbracht, ik ben verlicht.
Nou ja... en dan komt mijn vriendin met een opmerking waar ik kattig op reageer en daar gaat mijn verlichting. Heb een aantal vriendinnen die me wat dat betreft goed in de gaten houden.
Maar goed ook want ze houden me bij de les.

Laatst trainde ik een stel artsen aan de universiteit. Ze moesten hun vak presenteren en kregen deze training aangeboden. Eén van de programma onderdelen was hoe ga je om met podiumangst.
"Dat onderdeel hoeft niet. Daar draaien wij ons hand niet voor om, wij hebben geen zenuwen voor presenteren" Geïmponeerd keek ik rond. Dat maak ik niet veel mee dat alle mensen in een training presenteren geen last hebben van zenuwen. Ik vroeg hen iets te vertellen over waarom ze het vak hadden gekozen. Rood aangelopen met trillende handen en struikelend over woorden ging de één na de ander van start. Oei... "toch maar wat doen over omgaan met zenuwen?" Zoet knikten ze me toe: "Ja doe toch maar."

Een P en O-er zei dat hij de feedback, die zijn collega's elkaar net oprecht hadden gegeven, allemaal onzin vond. "Wat een oppervlakkig gedoe, zouden jullie in het echt dat soort dingen tegen elkaar zeggen? Deze training is natuurlijk meer voor personeel die daar niet goed in zijn... bij ons moet je met zwaarder geschut komen." Au! Eerlijk gezegd: de koffiedames deden het stukken beter dan de P en O-ers.

"We hebben weinig tijd want om half twaalf hebben we een vergadering dus ram die training er maar even snel doorheen. Dan hebben we dat ook gehad..." Tja, dat is mijn eer te na. Trainingen kunnen levensveranderend zijn als je je er bewust voor inzet en jezelf open stelt. Ik doe het niet voor een vinkje op het formulier van je ontwikkelingsquotum dat je moet halen in een jaar.

Juist als we denken dat we er zijn moeten we uitkijken. Enige bescheidenheid is de bron van zelfvertrouwen. Toegeven: "Er is nog zoveel te ontdekken en wat heb ik te verliezen?" voelt heerlijk en geeft ruimte in ons hart en hoofd.