Antwoord: De (on)zin van talentmanagement?

Ik koppel aan de wijsheid van Einstein; 'een probleem kan nooit worden opgelost op hetzelfde niveau als waar het zich voordoet' het statement van Jim Collins; eerst wie dan wat. Als je deze 2 zaken met elkaar verbindt heb je te pakken waar het voor mij om draait en waar voor mij ook absoluut de herkenning zit in dit artikel. De ontwikkelingen en toenemende complexiteit vragen om andere organisatievormen. Daarin is absoluut behoefte aan management maar vanuit de 2 basisprincipes van management; reductie van complexiteit en faciliteren van medewerkers. Dat er nieuwe vormen ontstaan waarin vanuit natuurlijke leiderschap mensen het voortouw nemen en richting bepalen is onafwendbaar en is in de praktijk op diverse plaatsen al zichtbaar. Inderdaad, vooral in kleinere samenwerkingsverbanden tussen zzp'ers. Ik geloof erin dat deze vormen ook een plek kunnen hebben in grotere organisaties maar dat er dan wel vanuit het hart en met overtuiging vanuit het perspectief van de mensen in de organisatie gewerkt moet worden. Eerst wie dan wat. Kijk welke mensen je nodig hebt, wie er al zijn en hoe je mensen in de je organisatie tot bloei kunt laten komen. Heb het lef vanuit het management de conclusies uit die analyse nog eens terug te koppelen naar je strategie en je processen. En betrek daar je medewerkers in. Kortom: zijn we werkelijk op de goede weg? Op die manier kun je werken vanuit zowel de behoeften en motivatie van de mensen in de organisatie als de belangen van de organisatie zelf. Dan is het volgens mij ook maar een kleine stap naar goed talentmanagement en begeleiding van medewerkers. Redeneren en werken vanuit hetzelfde perspectief laat makkelijker toe dat je ook conclusies trekt wanneer er geen behoefte meer is aan elkaars kwaliteiten omdat doelen niet meer parallel met elkaar lopen.