Antwoord: Magie

‘Een concert creëert een magische illusie’ zei een musicerende vriendin. ‘Je mag dus geen fouten maken, anders doorbreek je de magie.’ In het gesprek dat zich ontspon, vroegen we ons af of dat altijd opgaat. Of de muzikante net als een spreekster een stukje opnieuw zou kunnen doen, of iets op een andere manier muzikaal zou kunnen vertellen, als zij merkt dat het publiek het niet heeft begrepen, of als ze zelf niet tevreden is met het resultaat. In improvisatiemuziek gebeurt het wel, maar de klassieke musicus is als een welbespraakte dominee met een uitgeschreven preek: zo moet het, en niet anders.

Er zijn ook andere vormen van magie. De sneldichter Willy Alfredo maakte in de naoorlogse jaren furore met zijn standup-poetry avant-la-lettre, door razendsnel gedichtjes te improviseren op woorden die hem uit het publiek werden toegeroepen. Een beetje wat de jongens van de Lama’s doen met hun minitoneelstukjes. Het publiek doet gezellig mee, en de magie wordt er niet minder van. :lol:

De magische kracht van performancekunstenares Marina Abramovic ging nog een stapje verder toen zij in het New Yorkse Museum of Modern Art de bezoekers uitnodigde tegenover haar plaats te nemen. In volkomen stilte legde zij dan met haar ogen contact met de mens tegenover haar, met ontroerende gevolgen: er waren mensen die zich voor het eerst in jaren gezien voelden. :kiss:

Zo toont magie in de kunst al minstens drie gezichten: het perfecte, het speelse en het ontvankelijke gezicht. Daar kunnen de mensen wat van leren die hun vak als een soort kunstwerk beschouwen.