Antwoord: Leider of lijder?

Opmerking: U plaats het bericht als een 'gast', u kunt niet meer het bericht bewerken of verwijderen
Graag Inloggen of Registreren om deze stap over te slaan.

Uw e-mailadres wordt nooit getoond op de site.
ochCaptcha initialiseren... Even geduld a.u.b...

Toon max. de laatste 6 berichten - (Laatste bericht eerst)

  • ruud
10 jaren 6 maanden geleden

Villejos schreef : @Ruud: leuk stuk! Laat me er weer aan denken dat ik ook weer eens van me moet laten horen....

Dank je wel Jos, enne... no rush (bijna) alles mag en niets moet :whistle:

  • Villejos
10 jaren 6 maanden geleden

Edwin...daar ben ik ook van overtuigd. De meeste mensen met littekens op hun ziel hebben mooi en sterke persoonlijkheden; op het moment dat ze het lijden voor zichzelf hebben weten te stoppen is dat het einde van een lange weg met reflectie en bewustwording. Alleen al deze ervaring delen met anderen kan je een leider maken. Zo wordt lijden inderdaad leiden....
Ben ook wel benieuwd naar dat artikel..jammer dat je geen link hebt. Hard copy?

@Ruud: leuk stuk! Laat me er weer aan denken dat ik ook weer eens van me moet laten horen....

  • HoiEdwin
13 jaren 3 maanden geleden

Hoi Ruud,

Graag gedaan. (helaas geen link)

Groet, Edwin

  • ruud
13 jaren 3 maanden geleden

Hoi Edwin,
ik heb ook het artikel gelezen waar je aan refereert: zeer mooi en waardevol (heeft iemand wellicht een link?)
Ik ben zelf ook van mening dat goed (of beter) leiderschap begint met het leiding geven aan jezelf, ook in tijden dat het minder gaat (als je aan het 'lijden' bent). Ook leiden leer je met vallen en opstaan en pas als je 'de bodem' raakt sta je op het fundament om te beginnen met bouwen.
Binnen lerende leiders hechten we dan ook veel waarde aan de drietrap: jezelf leiden > anderen leiden > organisaties leiden.

Het lijden zoals bedoeld in dit artikel is met name gericht op de leider die leider wil zijn omwille van het leiden en alles wat daarmee zijn ego versterkt en groter maakt. Niet zozeer alleen het lijden van deze leider maar zeker ook van de mensen die hem ( 'gedwongen') volgen.

Bedankt voor het weer actueel maken en het delen van je inzicht!

groeten,
Ruud.

  • HoiEdwin
13 jaren 3 maanden geleden

Ik kwam laatst een prachtig artikel tegen van iemand die aangaf een lijder te zijn. Hij stelde dat hij geleden had aan een depressie en door een lijder te zijn pas echt een leider had kunnen worden. Door de lijden raak je die diepste kern in jezelf en wordt je geschoond van alle ego en verpakkingen. In het kader van dat artikel was een lijder geen slechte leider maar juist een sterke leider.

Met vriendelijke groet,

Edwin

  • ruud
14 jaren 1 maand geleden

failing-leadership

Als ik met een binaire bril naar de leiderschaps-wereld om me heen kijk, dan zie ik 2 soorten 'leiders': leiders en lijders.

Paradox?

Wat het verschil is, dat spreekt duidelijk uit het tegenovergestelde gevoel dat beide woorden oproepen. Wie wil er nu (op een enkele uitzondering na) een lijder zijn?

Ergens (of wellicht: ooit) willen we allemaal wel een leider zijn en dromen we van grootse zaken, we willen iets neerzetten / achterlaten, gerespecteerd worden, herinnerd worden...

Maar paradoxaal genoeg vergroten we met iedere poging om een (grotere) leider te worden de kans op het zijn van een (grotere) lijder...

Zijn of worden?

Daar waar je er wel voor kunt kiezen om leider te zijn, kun je niet kiezen om leider te worden.

Lees verder...