Antwoord: Groentesoep voor de ziel

De laatste maanden gaf ik veel trainingen en workshops. Altijd heerlijk om te doen. Ik heb weer veel mooie mensen ontmoet uit alle delen van de wereld. Nu is het tijd voor rust en ben ik in Frankrijk, omringd door stilte. De eerste dagen denk ik regelmatig aan mijn werk. Ik moet eigenlijk nog presentielijsten op de post doen. Nou ja, dat komt wel als ik terug ben. Sommige telefoontjes moeten nog maandagmorgen vanuit Frankrijk, anders lopen zaken in de “potage.” Dinsdag trek ik er in mijn eentje op uit.
Met de nieuwe Nordic Walkingstokken (geweldige uitvinding) loop ik heuvel op, heuvel af. Langs stomverbaasde schapen die normaal nooit iemand zien lopen, laat staan met Nordic Walkingstokken. Koeien die komen aanrennen om dit fenomeen te aanschouwen. Al lopende raak ik leeg. Ik word één met het landschap en de drassige grond. Met de wind om mijn oren en frisse lucht in mijn neus. Appels en peren liggen langs de kant van de weg te rotten. Af en toe zie ik nog een mooi gaaf exemplaar. Weg Nederland, weg werk. En dan ineens… dan is het daar: inspiratie. Ik voel me rijk aan ideeën die als appelen in mijn mand worden geworpen. Als ik moe maar voldaan thuis ben, schrijf ik alle ideeën in korte zinnetjes in mijn laptop. Materiaal voor wel vijf columns waarvan dit de eerste is. Daar komt ie… of was ik al begonnen?

“De kracht van het NU” van Eckhart Tolle is voor mij een constante eye-opener. Ik kan het blijven lezen en elke keer is het weer als nieuw voor me. Mijn vriendin zegt: “Lees je het nu weer? Weet je het nu nog niet?” Nee, ik weet het nog niet. Ik weet het wel en toch vergeet ik het weer. Ik denk trouwens dat het al de negende keer is dat ik het lees. Het is mijn “groentesoep en volkorenbrood” voor de ziel. Waarom alleen het lichaam voeden met gezonde zaken?
De geest is hongerig. Nu moet ik toegeven dat ik een gigantische nieuwsgierigheid heb. Ik wil graag alles weten. Van hoe het met de “sterren” en hun familie gaat tot en met hoe de wereld is ontstaan en of er werkelijk een God is. Ik sta vaak op met de opwindende gedachte: wat gaat deze dag brengen? Wie ga ik ontmoeten? Wat voor speciaals staat er te gebeuren? Ik stel mezelf open voor de wereld.

Om mezelf in het hier en nu te houden is het voor mij noodzakelijk om me onder meer te voeden met boeken als: “De kracht van het NU.” Eén zinnetje kan me al terugbrengen. Dan denk ik: wat is het toch eenvoudig. Niet straks, niet gisteren, nee NU leef ik. Ik adem diep in en uit. De tijd rekt tot oneindigheid en kleine probleempjes verschrompelen tot niets.
Zo eenvoudig is het. Ik neem letterlijk wat ik lees en voer het meteen uit en hup, ik ben rustig en leef vanuit een diepere laag in mezelf.
Laatst zei iemand: “O, dat boek heb ik al gelezen. Zoveel meer van hetzelfde, dat weet ik nou ondertussen wel. Het werkt toch niet.” Dat is zo. Als je leest met de gedachte: oh, ja die vent heeft het licht gezien, aardig boek hoor, dan lees je er overheen. Zodra je het in praktijk brengt en letterlijk neemt wat hij schrijft, ga je het ervaren. Dat geldt ook voor andere boeken natuurlijk. Er zijn inderdaad zoveel van. Gelukkig maar. Veel mensen lezen het alsof het ze niet echt aangaat. Een heimelijk verlangen naar ook zo’n ervaring, waarbij ze er al vanuit gaan dat het voor hen toch niet is weggelegd. Het ligt aan de intentie waarmee je leest.

Even een zinnetje van Byron Katie uit “Vier vragen die je leven veranderen.”
“Wie zou je zijn zonder die gedachte?” Als ik mezelf die vraag stel wat blijft er dan over?
Je denkt aan iemand die je het bloed onder de nagels vandaan haalt. Je voelt je bloed sneller stromen, je ademhaling gaat hoger zitten, je hart klopt sneller, je gezicht staat star. Stel jezelf dan de vraag: “Wie ben ik zonder die gedachte over die persoon? Wat voel ik zonder die gedachte?”
Bij mij werkt het meteen. Het lucht op, want het was alleen maar die gedachte die me het leven zuur maakte. Zonder die gedachte ben ik vrij.
“Tja”, zeggen sommigen tegen me “dat is wel erg makkelijk.” Ja, zo makkelijk is het inderdaad. Het is je “gedachte” dat het zo makkelijk niet mag zijn, waardoor het moeilijk lijkt.
Tolle, Katie, vele anderen én wijzelf zijn als “groentesoep en volkorenbrood” voor de ziel. Als je het tot het diepst wilt ervaren: vertel het dan verder en zo houd je het levend.
Geef de “soep” door en laat anderen ervan meegenieten.

Tips:

Als je een groentesoepboek leest: denk dan niet: ja, dat is wel leuk maar voor mij is het niet weggelegd. Of dat is interessant voor later. Neem het letterlijk en doe alle oefeningen meteen. Het is allemaal voor jou geschreven.
En blijf het oefenen. Een keer is niet voldoende, twee keer ook niet... blijf oefenen tot het gewoon wordt.

Wat het allerbeste werkt is de groentesoep doorgeven. Dus vertel meteen wat het je doet aan anderen en geef de oefeningen door. Natuurlijk niet voor niets dat ik dat ook doe.

Uit: Gedachtenkracht