Ondergetekende is gek op lezen en boeken. Veelvraat en fijnproever (roots in de HoReCa). De laatste jaren heb ik meer boeken over leiderschap gelezen dan ’gewone” boeken. Ik recenseer ze namelijk. Het boek van Sacksioni las ik echter ook met mijn leiderschapsbril op. Eigenlijk met meerdere brillen. Ook die van muziekliefhebber, dienstverlener, hospitalityman, leiderschapsexpert en – last but not least – ervaringsdeskundige als het gaat om en over heftige gebeurtenissen die mij diep geraakt hebben.
Om met het laatste te beginnen. Ik las het hoofdstuk over 40 jaar gestalkt worden, met aan verbijstering grenzende verbazing. Ik ben gelukkig nooit gestalkt, maar moest ineens denken aan andere gebeurtenissen / stressfactoren waar je geen flauwe notie van hebt. Je kunt je niet voorstellen wat sommige gebeurtenissen voor impact hebben. In dit geval niet alleen op Sacksioni, zijn vriendin, dochter, relaties, maar natuurlijk ook de ouders en familieleden van de stalkster. Als je zelf niet betrokken en geraakt bent kun je eigenlijk ook niet zeggen “Ik weet precies hoe jij je voelt”.
Recent schreef ik een column met de titel “Geef mij werk wat bij me past en ik hoef nooit meer te werken”. Over passie, plezier, “Flow” en keuzes maken. Nou, daar heeft de schrijver ook wel mee te maken gehad. “Flow”: De tijd uit het oog verliezen en daar de volgende morgen om half 7 – na een nacht oefenen – achter komen…
Dilemma’s. Het wel of niet een contract tekenen of een klus wel of niet doen.
Over passie, plezier en (h)erkenning gesproken
Een orkest dat midden in een concert en een paar maten voor het slotakkoord plotseling collectief opstaat. Koffietijd. Of er gewoon mee stopt, want de bus moet vertrekken. Dan ga je voor je salaris en hebt lak aan het publiek. Spielfreudigheit ;-( & niet echt klantvriendelijk / dienend…
Gevoel voor rechtvaardigheid
De zakkenvullende politieman in de DDR en de rotstreek van de Telegraaf journalist. Of de leden van de “Gitaarpolitie”. Moest ineens denken aan de marketingmensen die afgeven op Jos Burgers en commentaar geven waar de honden geen brood van lusten (over het boek “hondenbrokken”), terwijl ze zelf geen enkel boek hebben geschreven (Terwijl Burgers er al honderdduizenden had verkocht).
Het “Feest der (h)erkenning” gevoel
Toen Sacksioni voor het eerst “A whiter shade of pale hoorde”. Doet mij denken aan de eerst keer dat ik Sade op TV zag, The Young Messiah voor het eerst hoorde net als de CD “Live in Blues Alley” van Eva Cassidy. Of over de “Roestbak” in Almere. Wij woonden heel lang in Lelystad, vandaar.
Het succes van de methode Sacksioni, n.a.v. een uitzending van DWDD. Ik begreep van een schrijver, dat aan tafel bij DWDD goed zou zijn voor de verkoop van 10.000 boeken. Of de invloed van Willem Duys…
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Bijvoorbeeld over het feit dat de vader van Sacksioni een sigarenwinkel had, maar zelf niet rookte. Dat doe ik niet (In Portugal ben ik namelijk bezig om van “Moeten naar Willen” te komen).
Daarom sluit ik af met: Van HARTE aanbevolen. EN niet alleen voor gitaristen, muziekliefhebbers en schrijvers, maar ook voor ondernemers, leidinggevenden en “gewone” lezers (m.d.a. Marja Ruijterman).
Tot slot
Sacksioni kreeg een Edison en een lintje. Ik geef hem een extra lintje als compliment voor dit inspirerende en leuke boek, zijn visie op rechtvaardigheid en zijn bijdrage aan een aantal maatschappelijke initiatieven, activiteiten en projecten. En – last but not least – voor het dagelijks op de planken staan om zijn publiek een paar mooie uren te bezorgen.