Frankensteinmethode en Burnout cluster

Afgelopen weken viel het mij op dat er veel werd geschreven over Burnout.
In de opleiding Meta Profiel Analyse spoorde Jaap Hollander ( heeft de MPA ontwikkeld) mij aan om gebruik te maken van innerlijke strategie voor het 'analyseren' van clusters:
De Frankensteinmethode. Hoe denk ik, als ik deze combinatie van metaprogramma’s
gebruik in een bepaalde context?

Ik heb er voor gekozen om het burnout cluster met jullie te delen en je vooral uit te nodigen tot de Frankensteinmethode.

Wat dacht je van: “aw + op + ilc + ki + it allemaal hoog”
o Aw = Away from
o Op = Options
o Ilc = Internal locus of control
o Ki = Kinesthetic
o It = Interne referentie

Away from:
Ik richt mijn aandacht op de problemen.
Wat moeten we voorkomen? Wat mag er beslist niet gebeuren? Welke problemen
moeten er worden opgelost? Wat moeten we voor zijn? Een nadeel van die manier van denken is, dat ik nooit klaar ben. Want immers, als een ramp niet is gebeurd, betekent dat niet dat ik hem kan vergeten. Tenminste niet als ik ‘away from’ denk. Die ramp kan altijd terugkomen. Het gevaar blijft op de loer liggen en een ongeluk ligt in een klein hoekje (in een héél klein hoekje zelfs, als ik maar genoeg in detail denk).

En daar zie ik dan ook nog veel verschillende mogelijkheden bij (Options).
Ik zie allerlei beren op de weg: grote en kleine beren, snelle en langzame beren, persoonlijke en zakelijke beren, verwachte en onverwachte beren, noem maar op. Dat maakt het nog
moeilijker.
Ik was al sterk gericht op het vermijden van dingen en nu ben ik ook nog eens heel creatief in het bedenken van allerlei dingen die vermeden moeten worden. En als klap op de vuurpijl is het dan ook nog eens allemaal mijn eigen schuld! Ik heb namelijk een interne locus of control. Ik ben verantwoordelijk. Ik kan het sturen, ik kan het maken en ik kan het bepalen. Dus het ligt ook helemaal aan mij als het misgaat. En er kunnen zo ontzettend veel verschillende dingen mis gaan. Had ik een externe locus of control gehad, dan had ik misschien nog mijn schouders kunnen ophalen. Er kan wel heel veel mis gaan, maar ik kan er toch niets aan doen.

Als ik ook nog hoog scoor op 'kinesthetic' (aandacht gericht op gevoelens) en 'interne referentie'.
Worden nog twee uitwegen geblokkeerd. Ik kan mijn gevoel moeilijk negeren of
wegstoppen en ik kan ook niet gemakkelijk gerustgesteld worden (immers: wat weten
zij er van?).

Welke inzichten geeft ons het kritische filter van een dienend- leider?
De metaprogramma’s die in het profiel hoog scoren zijn:

1. Reactief: Denkt na en overweegt en analyseert
2. Naar toe: Is gefocust op bereiken, realiseren van doelen
3. Opties: Merkt mogelijkheden en alternatieven op heeft inzicht
4. Voldoet wel: Richt zich op wat klopt en er goed aan is
5. Controle binnen zelf: Acht zich verantwoordelijk en neemt zijn aandeel wat er gebeurt
6. Globaal: Is instaat overzicht te houden op het grote geheel
7. Mensen: Merkt wie er bij betrokken zijn en een rol spelen
8. Toekomst: Kan zich verplaatsen hoe het in de toekomst zal spelen / zijn.
9. Kinesthetisch: Reageert gevoelsmatig


Als we er kritisch naar kijken valt op dat een dienend leider gericht is op naar toe en daarmee “de dans ontspringt” als het gaat om het burnout cluster.
Dit zou wel een hele scherpe conclusie zijn en kan wel aangeven dat het werken met meta programma’s zo niet werkt.
Waar kijken we nog meer naar:
- De cijfermatige uitslagen, hiermee bedoel ik de hoogte van de gemeten metaprogramma’s ( 0 – 10 )
- De maatstaven / criteria
- De context
- De overige metaprogramma’s die het burnout cluster omringen

Het metaprogramma interne locus of control zie ik zelf als één van de belangrijkste metaprogramma’s voor het ontwikkelen van een burnout.
Het zegt veel over verantwoordelijkheid.

Een interne locus of control brengt een gevoel van verantwoordelijkheid met zich mee. Als je het zelf kunt bepalen, dan ben je er ook verantwoordelijk voor. Dat kan en last zijn. In die zin is iemand met een externe locus of control soms beter af: hij kan er toch niets aan doen, dus je kunt hem ook niets verwijten. Hij heeft het dan misschien wel geweten, maar zijn handen waren gebonden. Om die reden hoor je mensen ook wel eens de externe locus of control overdrijven. “Ik hoop dat het lukt, maar we hebben de reacties van de klanten natuurlijk niet in de hand…” Ze dekken zich in, om straks de verantwoordelijkheid niet te hoeven dragen. Aan de andere kant wordt soms ook de interne locus of control overdreven. “Alles kan!”. “Failure is no option!” en “Willen is kunnen!” Dat geeft iemand het prettige gevoel dat het allemaal maakbaar is, maar legt ook verantwoordelijkheden op zijn schouders die daar misschien niet thuis horen.

Tot zover het burnout cluster bekeken vanuit de metaprogramma’s

Ideemajeur / Irene de Groot

Bron: iepnijmegen

Hoi Irene, wat is MPA toch een prachtige tool om te komen tot zelfonderzoek en reflectie. Echt heel goed beschreven. Het is geen gemakkelijke materie maar jouw bijdrage maakt weer zoveel inzichtelijk! Dank je wel.

He Bianca,

Het is inderdaad een uitdaging om het simpel en duidelijk te omschrijven fijn om te lezen dat ik opnieuw voor een stukje inzicht kan zorgen.

Groet,

Irene