Toen onze kinderen klein waren, luisterden ze ademloos naar de zelfverzonnen verhalen die ik ze 's avonds voor het slapengaan vertelden. Rond sinterklaas altijd over een klein pietje, dat zo klein was, dat hij niet nuttig was bij het kadootjes inpakken en sjouwen, of bij het paard-verzorgen. Totdat bleek dat hij juist een ster was om toegang te vinden tot huizen zonder open haard (mijn oudste dochter heeft altijd met de logistieke problematiek van sinterklaas in haar maag gezeten). Sinterklaas was apetrots op zijn toegangzoekpiet. Mijn lief vertelde verhalen over een geranium en een klein jongetje; die beleefden samen de gekste avonturen. Zo loodsde hij onze dochters tijdens wandelingen door kilometers ruw terrein, zonder te zeuren over pijntjes, honger of dorst. Wij verwerkten allebei hun dagelijkse ervaringen in zo'n verhaal, dat ging automatisch.