Ouwe koeien
- Marja Ruijterman
-
Onderwerp Auteur
- Offline
13 jaren 5 maanden geleden #498
door Marja Ruijterman
Ouwe koeien werd gestart door Marja Ruijterman
Over in het verleden blijven steken en in het nu leven.
Oh jé, heb ik me toch vreselijke ouwe koeien uit de sloot gehaald. Ik ben in het verleden blijven steken.
In de vorige column In Balans schreef ik onder andere over een organisatie waar de vrouwen behoorlijk ‘bitcherig’ werden en de mannen onderdanig gedrag gingen vertonen.
Jaren geleden was ik studente bij de organisatie de Brahma Kumaris, een spirituele universiteit, waar ik lessen kreeg die levens veranderend voor me waren. Waar ik veel heb geleerd en een prachtige tijd heb beleefd. Naar aanleiding van de column kreeg ik de reactie dat ik had geschreven over een ervaring van inmiddels meer dan zeventien jaar geleden en dat er in die tussentijd veel veranderd is en dat is waar. Jacqueline Berg nodigde mij uit en we hadden een open, warm gesprek waarbij alles gezegd werd wat er gezegd moest worden.
Die columns leveren vaak de mooiste gesprekken op.
Ook schreef ik in bovengenoemde column over hoe we in de vrouwenbeweging doorschoten naar te assertief gedrag, met als gevolg dat we elkaar allemaal gingen wantrouwen:
Afgelopen week: een vriendin werd zestig en gaf een prachtig feest, ik zag heel wat bekende gezichten van vroeger uit de vrouwenbeweging. Uit onzekerheid durfde ik de vrouwen toen niet aan te spreken. Van een veilige afstand keken we elkaar allemaal stoer aan. Dat helpt niet als je eigenlijk erg verlegen bent en contact wilt maken.
Britte was ook op het feest, ik ken haar nog uit de tijd dat ik in een vrouwenwoongroep woonde en ik was als de dood voor haar. Ze had humor en een scherpe tong. Als ik zag was ik op mijn hoede. Ik keek erg tegen haar op. Nu, door de jaren heen ouder en wijzer geworden kon ik vrij en met humor tegen haar zeggen dat ik vroeger zo bang voor haar was. "Jij voor mij?" antwoordde ze verbaasd. "Ik was bang van jou!" Zo zie je maar... ik had geen idee wat ik in die tijd uitstraalde vanuit mijn minderwaardigheidscomplex en zij ook niet.
Gelukkig, wij hebben onszelf inmiddels bevrijd en nu straalden we elkaar tegemoet. “Wat leuk, jij ook hier en we omhelsden elkaar?” Onze benen voelden weer jong en we dansten tot vroeg in de morgen op onze heerlijke 70er jaren hits. Alle vrolijke, grijze of geverfde koppen met fleurige kleren en open gezichten.
In mijn trainingen zeg ik zelf altijd tegen mensen dat ze niet moeten vast blijven zitten aan het verleden en nou deed ik het ook.
Nu zijn de feministes van toen veranderd in dansende, wijze vrouwen, Britte is een enig mens waar je lekker mee kunt lachen en goed mee kunt bomen en de mannen en vrouwen van de Brahma Kumaris zijn mooi in balans.
En ik… ik heb weer wat geleerd. Weg met die ouwe koeien. Leven in het Nu!
(Geplaatst in magazine Nieuwe Leiders)
Oh jé, heb ik me toch vreselijke ouwe koeien uit de sloot gehaald. Ik ben in het verleden blijven steken.
In de vorige column In Balans schreef ik onder andere over een organisatie waar de vrouwen behoorlijk ‘bitcherig’ werden en de mannen onderdanig gedrag gingen vertonen.
Jaren geleden was ik studente bij de organisatie de Brahma Kumaris, een spirituele universiteit, waar ik lessen kreeg die levens veranderend voor me waren. Waar ik veel heb geleerd en een prachtige tijd heb beleefd. Naar aanleiding van de column kreeg ik de reactie dat ik had geschreven over een ervaring van inmiddels meer dan zeventien jaar geleden en dat er in die tussentijd veel veranderd is en dat is waar. Jacqueline Berg nodigde mij uit en we hadden een open, warm gesprek waarbij alles gezegd werd wat er gezegd moest worden.
Die columns leveren vaak de mooiste gesprekken op.
Ook schreef ik in bovengenoemde column over hoe we in de vrouwenbeweging doorschoten naar te assertief gedrag, met als gevolg dat we elkaar allemaal gingen wantrouwen:
Afgelopen week: een vriendin werd zestig en gaf een prachtig feest, ik zag heel wat bekende gezichten van vroeger uit de vrouwenbeweging. Uit onzekerheid durfde ik de vrouwen toen niet aan te spreken. Van een veilige afstand keken we elkaar allemaal stoer aan. Dat helpt niet als je eigenlijk erg verlegen bent en contact wilt maken.
Britte was ook op het feest, ik ken haar nog uit de tijd dat ik in een vrouwenwoongroep woonde en ik was als de dood voor haar. Ze had humor en een scherpe tong. Als ik zag was ik op mijn hoede. Ik keek erg tegen haar op. Nu, door de jaren heen ouder en wijzer geworden kon ik vrij en met humor tegen haar zeggen dat ik vroeger zo bang voor haar was. "Jij voor mij?" antwoordde ze verbaasd. "Ik was bang van jou!" Zo zie je maar... ik had geen idee wat ik in die tijd uitstraalde vanuit mijn minderwaardigheidscomplex en zij ook niet.
Gelukkig, wij hebben onszelf inmiddels bevrijd en nu straalden we elkaar tegemoet. “Wat leuk, jij ook hier en we omhelsden elkaar?” Onze benen voelden weer jong en we dansten tot vroeg in de morgen op onze heerlijke 70er jaren hits. Alle vrolijke, grijze of geverfde koppen met fleurige kleren en open gezichten.
In mijn trainingen zeg ik zelf altijd tegen mensen dat ze niet moeten vast blijven zitten aan het verleden en nou deed ik het ook.
Nu zijn de feministes van toen veranderd in dansende, wijze vrouwen, Britte is een enig mens waar je lekker mee kunt lachen en goed mee kunt bomen en de mannen en vrouwen van de Brahma Kumaris zijn mooi in balans.
En ik… ik heb weer wat geleerd. Weg met die ouwe koeien. Leven in het Nu!
(Geplaatst in magazine Nieuwe Leiders)