Antwoord: Duurzaamheid

Hoi Lindsie,

Bedankt voor je mooie bijdrage!

ook ik was erbij op 10 september 2010. Ik weet het nog goed, onze eerste module van de opleiding Servant Leadership.

Ik heb op de een of andere manier altijd een gevoel van respect voor de natuur gehad, kan er slecht tegen als we door het bos lopen en iemand breekt een tak af of plukt een paddenstoel. Bij de start van de opleiding had ik echter een gevoel van herkenning bij 9 van de 10 kenmerken van Servant Leadership. Het kenmerk 'Rentmeesterschap' daar snapte ik niets van: voor mijn gevoel was dat erbij gezet omdat dit een maatschappelijk verantwoord onderwerp was. (Hoe ver kun je er naast zitten....)

En toen was daar Herman Wijffels met een prachtig authentiek betoog.... voor mij vielen toe een aantal zaken op zijn plek: als we niet voor onszelf kunnen zorgen wordt het moeilijk om voor anderen te zorgen, maar wie zorgt er eigenlijk voor ons? Juist.... de natuur / aarde!

Toch vond ik (persoonlijke mening) dat ook in het betoog van Herman tevens de 'valkuil' zat waarom de natuur en duurzaamheid waarschijnlijk altijd de sluitpost zal blijven: Herman refereerde meerdere malen aan het feit dat wij onze hulpbronnen (de rivieren en zeeën) aan het opgebruiken waren.
Ik voelde het zelfde onbehagen opkomen als bij het afbreken van die paddenstoel in het bos:

“Wie heeft ons God gemaakt om de aardbol onze hulpbron te noemen???”

Dáár dient een 'mind-shift' plaats te vinden, als we de aarde niet meer als hulpbron gaan zien, maar als gelijkwaardige, wellicht dat we dan met z'n allen het noodzakelijke respect op kunnen brengen om goed voor elkaar te zorgen.

Prachtig inzicht vond ikzelf , Herman verwoorde het door te zeggen: “Tja.... ergens in de evolutie hebben we ons zelf gekroond en zijn we op de troon gaan zitten”

Duurzaamheid gaat voor mij met name om (wederzijds) respect, en om keuzes maken voor het betere alternatief (biologisch). Niet omdat het moet, maar omdat het kán!