Ben Tiggelaar (BigBen#2). MBA in één dag - Managementclassics II

Lees verder...

Dank je wel Koos voor het wederom op enthousiaste manier delen van je opgedane ervaringen.
Je blog triggered mij wel moet ik zeggen en dan met name het aangehaalde voorbeeld:

Ben Tiggelaar (BIG Ben#2) ging in op “Sense of urgency” van John Kotter en gaf het volgende prachtige voorbeeld hoe die te creëren: De C.E.O van Samsung was erg ontevreden over de kwaliteit van de producten en heeft op enig moment 2000 medewerk(st)ers voorzien van een hoofdband met de tekst “Kwaliteit voor alles”. Deze mensen moesten toezien hoe 150.000 producten (niet geproduceerd door een concurrent…) kapot werden geslagen. Vervolgens werd het geheel in de brand gestoken en werden de resten met bulldozers bij elkaar geschoven. Ja, als je het hebt over “Sence of urgency”…

Als dit voorbeeld in het echt gebeurd is, dan is het bij deze de laatste keer dat ik iets van Samsung heb aangeschaft. Naast dat het kapotmaken en verbranden van 150.000 stuks elektronica (milieu technisch) onverantwoord is, getuigd het voorbeeld (voor zover ik het uit bovenstaande kan interpreteren) m.i. niet van creëren van urgentie besef, maar van verstevigen van machtspositie! Ja natuurlijk krijg je ook urgentiebesef door machtsvertoon en spierballen maar dat gaat voorbij aan het urgentie besef dat bij de medewerkers ontstaat omdat zij intrinsiek gemotiveerd zijn om de beste kwaliteit neer te zetten voor hun bedrijf. Dat vergt geen spierballen, maar dat vergt een dialoog.
Op die manier ontstaat een Sence of Longing en die is vele malen sterken dan een Sence of Urgency.

Maar terug naar het blog. Ben Tiggelaar haalde dit voorbeeld expliciet aan: was het volgens hem een voorbeeld van hoe je urgentie besef creëert of van hoe het juist niet moet?

Daar ben ik nu wel heel benieuwd naar

www.jaapboonstra.nl/blog/sense-of-belonging/