Het Calimero-effect

Over je te klein of te groot voelen en over gelijkwaardigheid.

Ken je ‘m nog, dat kleine kuikentje? “Zij zijn groot en ik is klein en dat is niet eerlijk!” Wie voelt niet af en toe het Calimero-effect? Als redelijk denkend mens lijkt het of we dit station zijn gepasseerd, maar af en toe kan het de kop weer opsteken.
Sommige mensen of situaties roepen het weer op. Net als je denkt dat je nu wel volwassen bent en stevig in je schoenen staat, slaat het weer toe.
Je zit voor een sollicitatiecommissie van een aantal mensen of iemand lijkt op je vader of een leraar, waardoor je je ineens weer een klein meisje of jongetje voelt. Iemand vertelde laatst dat tijdens een gesprek een collega haar wenkbrauw optrok. Dat was alles, maar toch reageerde hij als een puber.
Natuurlijk laat je je niet kennen en we hebben allemaal zo onze manieren gevonden hoe ermee om te gaan. De één doet stoer of arrogant en de ander duikt weg of begint te giechelen.

Hoe pas je het principe van gelijkwaardigheid toe?
Het is heel eenvoudig, niet ingewikkeld en binnen een seconde te doen. De eerste keer dat ik als vrouw met een bedrijf naar een potentiële klant ging, had ik me keurig in een pakje gehesen en zat in de gang te wachten tot ik binnen werd geroepen. Ik voelde me als ‘kleine’ Marja die de grote wereld induikt. Enkele seconden voor ik binnenstapte bedacht ik me dat dit helemaal mis ging. Ik besloot ter plekke dat ik een vrouw met een bedrijf was en een prachtig aanbod had. Mijn houding veranderde in een volwassen houding en op het moment dat ik de man ontmoette, kon ik hem ontspannen een stevige hand geven. Het was binnen een seconde gepiept.

Peter was leidinggevende over tien medewerkers. Hij had het gevoel dat hij niet geschikt was voor dit werk. Het idee dat hij leidinggevende was had zich nog niet in hem geworteld. Hij was altijd bang dat men hem zou ‘overrulen’. Daardoor voelde hij zich niet op zijn gemak bij zijn eigen leidinggevende, volgens hem een autoritaire man. Als hij een gesprek met hem had, voelde hij zich kleintjes en zwak.

We hebben gekeken naar de houding waarmee Peter bij zijn leidinggevende zat tijdens een gesprek. Een beetje uitgezakt en lage schouders. Ook keken we naar zijn gedachten op dat moment. “Hij is veel krachtiger dan ik, hij doorziet mij!” Zijn adem zat zowat in zijn keel en zijn uitstraling was minimaal.
Wat kun je doen als je dit bij jezelf herkent?
Ga goed zitten, stevig met de billen op de stoel en benen op de grond. Stap in het bewustzijn van gelijkwaardigheid. Dat is eenvoudiger dan je denkt. Zeg tegen jezelf: “Wij zijn gelijkwaardig!” Kijk de ander recht in de ogen. Mogelijk effect in het begin: trillende knieën en het koude zweet. Laat maar komen, geeft niets en het hoort erbij. Houd vol en ga er vanuit: “Ik kan dit aan, wij zijn gelijkwaardig.” Blijf rustig in- en uitademen. Als je wat zegt, zeg het op de uitademing, dan adem je de spanning het lichaam uit.

Het is geen truc, maar een snelle methode om te komen bij wie je werkelijk bent. Je wordt ontspannen en je voelt dat je het waard bent om er te zijn. Binnen twee maanden vond Peter een baan als leidinggevende van vijfentwintig medewerkers en hij doet dat nu al jaren met veel plezier.
De andere kant kan ook. Het “ik is groot en zij zijn klein” -gevoel.
Je praat met iemand en opeens voel je je superieur. De ander maakt zich kleiner dan jij en kijkt tegen je op. De valkuil is dat je het prettig vindt en het streelt je ego. Dat kan compensatie zijn voor je minderwaardig voelen. Er is weinig voor nodig om de ander te doen groeien tot normale, gelijkwaardige proporties. Zie hem als gelijkwaardig en reageer niet op klein gedrag. Neem de ander serieus. Ook als hij dat zelf niet doet. Je ziet de ander voor je ogen bijtrekken tot volwassen proporties.

Ik was een jonge vrouw van achttien en klein van stuk. Men had de neiging om me over mijn hoofd te aaien en te zeggen: “Ach gut, die Marja, wat een schatje.” Lief natuurlijk, maar funest voor mijn zelfrespect. Tot iemand eens met me praatte als volwassene tot volwassene.
Ze deed niets bijzonders, behalve dat ze me serieus nam. Ik voelde me ter plekke groeien.
Als je Calimero er uitblaast, blijf jijzelf over, de enige echte en dat voelt goed.

Tips:

Neem het besluit: wij zijn gelijkwaardig aan elkaar. (Dat wil niet zeggen dat je ook hetzelfde bent. Ieder mens is uniek!)
Je verandert je houding van klein naar stevig.
Je bedenkt je: Ik ben volwassen.
Je ademt rustig in en uit en helemaal naar de buik toe.
Je kijkt de ander rustig aan. Als je ontwenningsverschijnselen voelt, zoals zweten, knikkende knieën: laat maar komen, het hoort erbij.
Je begint te spreken op de uitademing.

Voor mensen die het Olivier B. Bommelsyndroom hebben:
Als je denkt dat dit boek goed is voor anderen maar niet voor jezelf.
Als je altijd het gevoel hebt dat je anderen op hun fouten moet wijzen om jezelf groter te maken.
Als je eerder iemands fouten ziet dan hun kwaliteiten.
Als je op anderen neerkijkt om wie ze zijn.
Als je denkt dat je meer bent dan anderen.

Weet dat je jezelf ter plekke kunt bevrijden en dat je zoveel gelukkiger zult zijn als je dat alles van je afgooit.
Kijk opnieuw naar de mensen om je heen en zie wie ze werkelijk zijn. Kijk dieper en intensiever dan ooit.
Weet dat je mag zijn wie je bent met alles er op en er aan. Dat mensen dan van je zullen houden en belangrijker: dat je van je zelf zult houden.

Je hoeft alleen maar uit te blazen en tegen jezelf zeggen: rustig maar, het is goed zo… vanaf nu ga ik het anders doen.” Je zult wonderen voor je ogen zien voltrekken. Zowel privé als op het werk. En oh, wat zul je opgelucht zijn en je omgeving ook.

Bedankt voor je zeer herkenbaar verhaal.
Een cadeautje op het juiste moment.
Je beseft vaak niet hoe je houding is in een bepaalde situatie.

Daarbij de conditionering van jezelf en de omgeving.
Je kunt niets, je hebt maar een uitkering, je bent maar .... enz..
De neerkijkende houding gaat op de duur in je zitten zonder dat je er erg in hebt.
Dit is een sluipend proces.

Je krabbelt omhoog en je verstand weet dat je op de goede weg bent.
Alleen je gevoel hobbelt er achter aan en zit vaak nog in dat je kunt niet.
Het klopt de effecten zijn op dat moment direct als je anders gaat zitten.

Dank voor je reactie Maria voor jou en anderen die dit interesseert:

Je bent meer dan je werk!

Deze column gaat ook over :
Je bent meer dan je relatie, lichaam, geld, uiterlijk, status, leeftijd, enz.

Een aantal jaren geleden werden honderden werknemers van de KPN ontslagen. Mensen die er soms al dertig jaar werkten. Na een kort gesprek van tien minuten stonden ze buiten. Jarenlang werd ze letterlijk geleerd dat ze "KPN-groen waren" en ze voelden zich groen en hielden van het bedrijf.
Ik mocht ze met een workshop een hart onder de riem steken en was verbijsterd dat mensen met zoveel ervaring in één klap hun zelfvertrouwen kwijt waren. Dat dat zo snel kan gaan.
Ze waren woedend en bang. Als KPN-er voelden ze zich vertrouwd. Ze vroegen zich af of ze buiten de KPN ook nog wel ergens goed in waren.
Aan één kant is het natuurlijk afschuwelijk om je baan kwijt te raken en zeker op zo’n onpersoonlijke en keiharde manier. Op dit moment overkomt het weer velen. Aan de andere kant is het een schijn zekerheid, Je alleen zeker van jezelf te voelen als je werk doet dat je al jaren doet voor één en het zelfde bedrijf.

Ben ik nog wel iemand zonder werk?
Ben ik nog iemand zonder mijn werk? Tel ik nog mee in de maatschappij? Ja natuurlijk, ben je nog iemand en in deze onzekere tijden is het zaak je dat goed te realiseren. Als je afhankelijk bent van werk en van anderen om het gevoel te hebben dat je iets betekent, klopt er iets niet.

Van slachtoffer naar zelfrespect
Ik hoor het vaak… sinds mijn man werkloos is, is hij niet meer te genieten. Ook naar de kinderen toe, zelfs de hond krijgt het verduren. Deed hij maar iets in huis. Kom ik thuis van mijn werk en dan moet ik ook nog het huishouden doen. Hij zit daar maar wat op de bank.Ik zie ze voor me: mensen die, ook als ze top banen hadden, geweldig werk deden en me nu vertellen: "Ik ben niets waard, wat kan ik nou eigenlijk?" Mensen die hun frustraties thuis afreageren zodat ook hun relatie op springen staat en ze dreigen af te glijden in een negatieve spiraal.
Lurven
Werkloos zijn is iets wat nu velen overkomt die het nooit hadden verwacht. Deze crisis is niet jouw schuld. Het is wel je eigen verantwoordelijkheid wat je met je leven doet. Je bent meer dan alleen je baan, dat kun je je werkloosheid niet aanrekenen. Je voelt jezelf direct een stuk beter als je besluit te stoppen met het slachtofferschap en jezelf weer op orde brengt. Je zelfrespect stijgt op het moment dat je je schouders eronder zet en je geliefden weer gaat zien en waarderen. Als je actief blijft in huis en daarom heen. Als je iemand ergens mee helpt, al is het nog zo klein.Je eigenwaarde stijgt als je de mensen om je heen iets geeft van je tijd en liefde. Als je goed voor je lichaam en je geest zorgt zodat je een frisheid uitstraalt en vrolijk en zelfverzekerd overkomt, zal het solliciteren je ook meteen een stuk beter afgaan.
Grijp jezelf bij de lurven en stop met dat zelfbeklag. Je zult je een stuk beter voelen.

Tips:

 Zorg dat je frisse lucht krijgt, ga elke dag zeker een uur wandelen of fietsen.
 Lees boeken die inspireren.
 Zoek iets waar je je creativiteit in kwijt kunt.
 Verwerk je verdriet door er over te praten. Een kwartier over je angsten en woede en dan zorg je dat je een kwartier constructief praat, anders worden mensen moe van je. Geef precies aan wat je wilt en hoe lang als je met vrienden of geliefden praat. Dan weten ze ook waar ze aan toe zijn. Geen oeverloos gezeur over je situatie. Geef anderen ook de gelegenheid om iets te vertellen. Dan weet je dat je niet de enige bent met problemen
 Ga naar interessante lezingen en ontmoet inspirerende mensen. Netwerken geeft energie.
 Twitter, link en schrijf een blog over wat je meemaakt of over je ervaring in je werk.
 Geef liefde aan je geliefden en doe leuke dingen met ze.
 Zit jezelf niet op je kop en wees lief voor jezelf.
 Stop met slachtoffer zijn en neem je leven in eigen handen.
 Gebruik de tijd dat je niet werkt om andere zinnige dingen te doen.
 Kijk naar je gedachten en weet dat als je gedachten te negatief zijn dat je andere gedachten kunt kiezen.
 Denk en praat met mensen over mogelijkheden die je kunt creëren. Schrijf ze op.
 Ga naar een meditatiecentrum en zoek de rust in jezelf.
 Zie het als een avontuur, zoals je ook kunt genieten van een avonturen film. Ditmaal ben jij de hoofdrolspeler.

Bedankt voor het delen van dit verhaal. Vele zo herkenbare stukken.
door dit weer eens te lezen krijg je een schitterend o ja effect. '
Want veel zaken zijn bekend, wanneer je er zo weer eens op gewezen wordt besef je
hoever je gegroeid bent.
Je ontdekt dat je verder op het pad bent als je zelf erg in hebt.

Zelf ben ik volop in clientenraad actief om een stem te zijn.
Tevens waar kan naar congressen enz.. want integenstelling tot de leiders hier is er nog een grote groep leiders die respectvoller met de mensen onder zich kunnen omgaan.
Hierbij is het nodig dat regelmatig tussenschakels zoals ik hen attenderen . Even aan het denken zetten, zorgen dat ze even proberen in te leven.
Al typend merk ik weer dat daar mijn passie zit dat komt zeker nog ergens tot een betaalde baan.
Alleen zoals ieder ben ik af en toe wat ongeduldig, wil ik af en toe al verder zijn als het levenspad me nu toestaat.

Ha Maria, dank je wel! Ben blij dat je veel herkent in de verhalen. Je ideeën en passie delen geven zoveel energie en terwijl je anderen inspireert, inspireer je ook jezelf. Zo werkt dat. Ik wens je heel veel succes!