Antwoord: Lef: in je kracht of in zijn klacht...

Opmerking: U plaats het bericht als een 'gast', u kunt niet meer het bericht bewerken of verwijderen
Graag Inloggen of Registreren om deze stap over te slaan.

Uw e-mailadres wordt nooit getoond op de site.
ochCaptcha initialiseren... Even geduld a.u.b...

Toon max. de laatste 6 berichten - (Laatste bericht eerst)

  • ruud
12 jaren 7 maanden geleden

Hoi Mark,

bedankt voor je reactie! Lef kan op meerdere manieren worden 'aangewend', daar waar ik spreek over lef in het blog heb ik het over het onder ogen durven zien van je eigen-aardigheden.

Je kunt ook van lef spreken als je het hebt over nieuwe dingen ontwikkelen, veranderingen aan te gaan met je bedrijf, een andere koers varen in de politiek.

Ik vergelijk wat ik zie wel eens met de 'jongetjes' die op de rand van het zwembad staan denkende dat het water koud is. Wie springt als eerste? Je ziet dan een 'spel' van “jij eerst”, “nee, jij eerst”, “okay we tellen tot drie”, “een, twee, drie,.... waarom sprong je niet?”, “jij sprong toch ook niet”?
De vraag is: zijn de jongetjes bang voor het koude water? Of zijn ze bang dat ze zo meteen alleen in het water liggen en de andere jongetjes leuke dingen samen gaan doen?

Ik zie deze metafoor vaak terug binnen bedrijven, zeker nu het crisis is en er kansen ontstaan zie je dat bedrijven stilvallen en als het ware 'op de rand van het zwembad' blijven staan... Als de ander niet gaat, dan ga ik ook niet... veilig dus en verstandig... In mijn ogen is dat geen leiderschap, maar lijdzaam volgen :) Jij noemt dat heel mooi verschansing.

En dan weer terug bij lef uit het blog: Waar komt die angst vandaan, waar die drang naar veiligheid?
Ben je daar achter, dan overkomt het springen je niet, dan wordt het een gerichte keuze en wordt de kans gegrepen.
De ont-dekking is begonnen :)

gr.
Ruud

  • MarkRaijmakers
12 jaren 7 maanden geleden

Ruud, dank voor de blog. Ik denk -met jou?- dat de vraag steeds prangender wordt hoeveel lef beslissers (in bedrijven, in politiek) hebben en hoeveel er nodig is om daadwerkelijk verandering te bewerkstelligen die beklijft. In deze tijd waar er door (ervaren) crises weinig van de grond komt en er niet veel 'nieuws' wordt ontwikkeld, is er meer verschansing in plaats van ont-dekking. Des te harder hebben we moed nodig, en inderdaad die begint eerst bij jezelf.

  • ruud
12 jaren 8 maanden geleden

vicieuzecirkelGisteren mocht ik bij een muziektheatervoorstelling aanwezig zijn met de mooie titel: "De mythe (voor coaches, adviseurs en veranderaars)". Het stuk zette op een treffende en respectvolle manier de 'dagelijkse' gang van zaken neer rondom een MT (Management Team) van een financiële instelling.

Binnen de fictieve financiële instelling moest een cultuurveranderingsprogramma uitgevoerd worden dat topprioriteit had van het bestuur... je raadt het al... dat ging natuurlijk niet lukken. Leidinggevenden, programmamanagers, medewerkers hadden allemaal hun beelden bij wat er wanneer moest gebeuren maar vooral wat niet en waarom niet nu.
Wat ik zeer treffend vond weergegeven, was de verstarring van de situatie doordat de hoofdrolspeler het beeld had dat het toch niet verbeterd kon worden. Het effect dat die verstarring had op de organisatie gebruikte hij als rechtvaardiging van zijn eigen handelen (het niet meedoen): het lag immers niet aan hem, dat was wel duidelijk, dus hij hoefde niet te veranderen... starheid roept starheid op en er ontstond een vicieuze cirkel...

Lees verder...