Antwoord: Solliciteren (er is nog hoop)

Hoi Gerard,
ik heb echt het idee dat mensen op dit ogenblik en op deze thema's wakker aan het worden zijn, maar er is natuurlijk een volgende stap nodig en dat is daadwerkelijk uit bed komen. Dat laatste is moeilijk en vergt lef: van de leidinggevende, maar eigenlijk van iedereen.
Mensen 'wakker maken' door te laten zien dat het het ook anders kan, dat je niet de enige bent die er zo over denkt en dat het oké is om dat uit te spreken of te tonen om op die manier ook anderen weer wakker te maken is een randvoorwaardelijke stap...
Deze stap willen wij vanuit onze vereniging faciliteren, maar uiteindelijk zijn jullie (de bloggers, reageerders maar ook de 'reagluurders') degenen die de beweging in gang zetten... daarom zijn jullie zo belangrijk!
Dank je wel Gerard.

Dank voor de mooie reacties op dit artikel, zowel op de site als via Social Media. Dat het onderwerp leeft geeft aan de andere kant ook wel te denken. Enerzijds is er een roep om, en een beweging naar, het gezamenlijke, het bindende element. Appreciatie Inquiry, Servant Leadership en Storytelling zijn hier goede voorbeelden van. Anderzijds zie je nog steeds een verkilling in het bedrijfsleven, gaan voor het individuele kortetermijn resultaat, scoren ten koste van de ander. Bedrijven moeten doorkrijgen dat ze sterker worden van een krachtig, gemotiveerd team. Het moet cultuur worden om elkaar aan te spreken op individueel gewin of een verdeel-en-heers politiek van een managementlaag. Dat is een ethische keuze. Daarom is de vereniging Lerende Leiders zo belangrijk. Ze wijst op die keuze.

Mooi geschreven Gerard, het leest lekker weg! En tegelijk een mooie blik op datgene wat het belangrijkste is: keuzes maken over wat echt bij je past (of niet) versus wat verstandig is (of niet).

Gerard, helemaal eens met Adrianne. Goed dat je dit zo hebt opgeschreven en je gunt veel meer mensen die vorm van lef. Lef blijft toch nog altijd het enkelvoud van leven! En Adrianne, jouw reactie is ook een hele inspirerende, bijna een blog op zich. Laten we vooral allemaal mens zijn en daarin authentiek blijven. Dat geeft zeker garantie op iets prachtigs!

Wat een mooi verhaal en treffend geschreven hoe de glimmende schoenen nog niet snappen dat waar mensen echt voor gaan, niets te maken heeft met rang of stand. Het zweet, het zoeken, niet passen in een systeem. Of misschien wel gelukkig niet passen in een systeem dat het systeem niet meer is. Steeds meer zie ik mensen opstaan. Denkers die snappen dat echt gezien worden en dat daadwerkelijk contact bestaat uit het maken van een oprechte verbinding. Ik wens het toe dat alle "Mathijssen" op deze wereld blijven doen waar ze goed in zijn. Dat ze niet voorbij gaan aan het innerlijke weten dat ze het verschil kunnen maken door gewoon te zijn. Verbinden met dezelfde soort denkers helpt voor mij om te weten dat je ideeën niet gek of raar zijn maar juist van enorm belang! Ik zie steeds meer van deze dappere mensen opstaan en zeggen hoe het ook anders kan. En heel stiekem weet ik dat de mannen met de hoog gestijfde boorden het liefst zouden volgen. Ik praat wel eens met ze en heb dan de mogelijkheid om ze te laten zien hoe ze het ook anders kunnen. De stropdassen worden een beetje losser getrokken en ze kunnen weer ademhalen.Ze zoeken wegen om mens te zijn tussen de mensen en van daaruit toe te voegen. Plezier en contact komen er voor in de plaats en ze zijn diep verbaasd over de resultaten op de werkvloer. Nog belangrijker, ze durven weer naar buiten te kijken en kunnen 's avonds met een glimlach op hun gezicht in een diepe slaap vallen.

Adrianne van Doorn