Antwoord: Hoe reageer je in momenten van de waarheid

Dank jullie wel voor deze mooie waardevolle eigen ervaringen!

Ooit was ik vrijwilliger bij de kindertelefoon. Bij de cursus leerden wij "dom, blind en dakloos" te zijn in gesprekken met een kind, wat zoveel betekent als eigen normen, waarden en referentiekader parkeren om je aandacht optimaal bij het kind te kunnen leggen zonder er "meteen iets van te vinden". Hier heb ik ontzettend veel van geleerd. Op deze manier leer je eigen overtuigingen los te laten (waar je er een boel van hebt), zodat je (even) vrij bent van ieder waardeoordeel. Prettig voor je gesprekspartner, maar absoluut ook verrijkend voor jezelf! (Dat kan ik heus niet altijd hoor. Maar als je je hier bewust van bent en je leert dit steeds meer toe te passen, heb je wel echt een ander gesprek!)

Hoi Frans, mooi onderwerp! Het lastige van reageren in momenten van waarheid is dat je op dat moment vaak 'gevangen' wordt door je automatische reactiepatronen die zich in een ander niveau van de hersenen bevinden dan ons rationele brein. Daardoor is het lastig om ondanks kennis en inzicht je gedrag te veranderen. De situaties die jij benoemt herken ik dan ook zeer zeker en je 'niet doen' kolom komt me dan ook herkenbaar voor . Om naar je 'wel doen' kolom te komen zal je je dus bewust moeten worden van die automatische patronen (somatic markers) en waar jij als mens door getriggerd wordt. De volgende stap is om dan te oefenen met nieuwe reactiepatronen die je steeds onder meer druk leert toepassen. Daardoor creëer je een keuzemoment om in juist de onverwachtse moment anders te kunnen reageren. Je lichaam speelt daarin een essentiële rol en maakt het makkelijker om te veranderen dan als je alleen op kennis en inzicht werkt.