In verbinding blijven met de ander en met jezelf

Zo gauw je oordeelt, stop je met luisteren

Het lijkt soms een groot dilemma. Je wilt aansluiting houden bij de ander en tegelijkertijd, dat wat je zelf vindt op tafel kunnen leggen. Kan dat eigenlijk wel samen? Wanneer je in de huid kruipt van de ander, is er dan nog wel ruimte om jezelf in te brengen? En andersom: wanneer je jezelf inbrengt, kun je dan nog voldoende open staan voor de ander? Ik duik in de praktijk van alledag, leg een valkuil bloot en vertel over wat mij perspectief geeft.