Je moet een dikke huid hebben als je in de politiek gaat, werd mij verteld. Vroeg of laat krijg je een frontale aanval voor de kiezen, of fungeer je publiekelijk als schietschijf. Veel vaker nog krijg je te maken met onuitgesproken zaken, dealtjes die achter je rug worden gesloten, en medestanders die je ineens de rug toekeren. Spelletjes. Openheid en transparantie ja ja….Hoe ga je daar nu mee om als politicus?
Je kunt natuurlijk het spel leren spelen en meedoen. Er zijn politici die me vertelden dat die openheid en authenticiteit “er nog wel af gaat”, als je maar lang genoeg meeloopt. Er zijn ook mensen die om deze reden niet in de politiek zijn gegaan of ermee gestopt zijn, terwijl ze wel geweldig waardevolle ideeën en de juiste vaardigheden hebben. Ik heb besloten dat ik het wil wagen: een open en authentiek politicus zijn die stuurt vanuit haar Why, politiek bedrijft vanuit de inhoud en zich verre houdt van spelletjes. Of het lukt? Geen idee, maar dan heb ik het tenminste geprobeerd.
Het begint dus met een keuze
Welk type politicus wil je zijn? Wat is je belangrijkste drijfveer? Wil je je gedachtegoed en dat van je partij uitdragen? Wil je dingen voor elkaar krijgen en zo ja, waarom dan? Wil je een belangrijk en gezien persoon zijn en zo ja, waarom is dat belangrijk voor je?
Zoek je erkenning, bevestiging, waardering? Dan is de politiek geen fijne plek voor je. O ja, eventjes wel en je kunt je moments of fame hebben. Maar de mensen van wie je deze waardering krijgt, zijn precies die mensen die je met evenveel gemak weer de rug toekeren. Met andere woorden: deze erkenning is maar weinig duurzaam.
Ik geloof dat juist ook in deze tijd er behoefte is aan politici die oprecht geloven dat:
- Ze ideeën hebben die daadwerkelijk bijdragen aan een betere samenleving
- Ze het meest bereiken met een pro-actieve insteek, uitgaande van hun eigen gedrag en gedachten
- Ze moeten beginnen met het eind in gedachten: “wat zou ik willen dat mensen over 10 jaar zeggen van mijn optreden als politicus?”
Stephen Covey zegt hier het nodige over in zijn “Zeven eigenschappen van effectief leiderschap” en zegt ook dat zijn 3e eigenschap “belangrijke zaken eerst” wortelt in het principe van integriteit. Ik geloof dat dit meer dan waar is. Waar de integriteit op de helling gaat, is de aandacht vaak verschoven naar zaken die minder belangrijk zijn dan je doelstelling als politicus. Bijv. wanneer je mensen het vooral naar de zin wilt maken, of wanneer je – misschien door wrok of bitterheid- je eigen gram of voordeel probeert te halen.
Integriteit heeft dus alles te maken met je aandacht richten op de zaken die echt belangrijk zijn
Als je op deze manier in de politiek staat, krijgt samenwerking ook een andere dimensie. Je zoekt naar samenwerkingsmogelijkheden om te komen tot je doel. Je gaat uit van de zuivere motieven van je politieke collega’s –totdat het tegendeel bewezen wordt. Je zoekt naar synergie en win/win mogelijkheden, zonder je eigen heldere doelstelling uit het oog te verliezen. Wie goed heeft opgelet, heeft al meer Covey-eigenschappen gevonden.
Politiek bedrijven is ook blijven leren
Er is in het leven, ook in het politieke leven, niets funester dan denken dat je er al bent. Dat je alles al weet. Veel mensen denken het allemaal al te weten, omdat ze nu eenmaal “al een stuk langer meelopen”. Een grote valkuil. Blijf leren en ontwikkelen, houd de zaag scherp en inspireer daarmee ook nieuwe (jonge) mensen om werk te maken van hun politieke ambities.
Echt, ook politiek leiderschap begint met persoonlijk leiderschap. En de erkenning die je oogst, laat misschien langer op zich wachten, maar zal wel duurzamer zijn, daar ben ik van overtuigd.
Ben jij ook politiek actief of werk je in een politiek gevoelige omgeving? Dan ben ik benieuwd naar jouw ervaringen! Wat was ooit je drijfveer en in hoeverre is het je gelukt die vast te houden? Heb je een dikke huid gekweekt of strijd je met open vizier? Ik hoor het graag!
