Politiek Leiderschap
Wanneer groei destructief wordt: een les in Leiderschap
Een week van verlies en besef
Afgelopen week was zwaar. Een vriendin verloor de strijd tegen kanker, terwijl een andere een intensief behandeltraject is gestart. Na het verlies van mijn vrouw in 2018 aan deze ziekte merk ik hoe diep dit mij raakt. Niet alleen door het verdriet, maar ook door het gevoel van onmacht en daarmee het besef dat kanker niet verdwijnt. Het is er, en we moeten ermee leren omgaan.
Maar deze week voelde niet alleen zwaar door persoonlijk verlies. Ook op het wereldtoneel gebeurde er veel. De Trump-administratie trekt de teugels strakker aan en toont leiderschap. Of dat goed of slecht leiderschap is, laat ik in het midden, maar één ding is zeker: er is beweging. En zoals bij alles wat vastgeroest zit, komt beweging met piepen en kraken. En ja, we piepen…
Vicepresident Vance raakte in zijn toespraak op de EU-top een cruciale kern. De grootste bedreiging van onze tijd, zo stelde hij, komt niet van buitenaf—niet van China of Rusland—maar van binnenuit. Daar ben ik het volledig mee eens. De grootste bedreiging voor de EU, voor Nederland, voor Amerika, is intern.
Hoe je met verbindend onderhandelen tegenstellingen overbrugt
Hoe vaak sta je als leidinggevende niet voor de opdracht om mensen met verschillende opvattingen te brengen tot fantastische resultaten? Het is dié opdracht die de kabinetsinformateurs ook hebben. Onlangs heeft Edith Schippers haar opdracht afgerond. Ze is niet geslaagd, maar we kunnen veel van haar aanpak van verbindend onderhandelen leren. Ik vergelijk haar aanpak met die van Henk Kamp en Wouter Bos tijdens de vorige kabinetsformatie. Het leidt tot een zevenstappenplan van verbindend onderhandelen met een quickscan die je direct kunt downloaden.
Kaarten trekken
Bij de kabinetsformatie van het nu demissionaire kabinet schreven de informateurs Henk Kamp en Wouter Bos alle moeilijke onderwerpen op kaartjes. Om de beurt mocht één van de partijen een kaart trekken en op dat onderwerp bepalen wat het beleid van het kabinet zou zijn. Deze aanpak was gebaseerd op het principe van geven en nemen Zo ontstond een supermarkt aan beleidsinterventies met voor elk wat wils.
Belangen meewegen
Edith Schippers tapt uit een ander vaatje. Dat zie je bijvoorbeeld bij haar invulling van het weekje rust dat door de onderhandelaars van de verschillende partijen werd ingesteld. Alle partijen moesten een pitch voorbereiden over een bepaald onderwerp, zoals klimaat, immigratie, arbeidsmarkt. Belangrijkste voorwaarde was dat de partijen de belangen van de medeonderhandelaars in hun voorstellen moesten meewegen. Door dat te doen hielp Schippers de partijen om de ander te begrijpen.
Weet waar je van bent, 5 tips voor bewonersgroepen
Hebben we de vorige keer de samenwerking tussen overheid en inwoners aangevlogen vanuit het ambtelijk en politieke perspectief, dit keer doen we dat vanuit het bewonersperspectief. Want een effectieve samenwerking moet per slot van rekening van beide kanten komen. En er is ook nog best wat te verbeteren in de wereld van de dorpsraden, wijkverenigingen en belangengroepen. Gek genoeg treffen we juist daar niet zelden een flinke portie systeemwereld aan. Begonnen vanuit een ideaal of pragmatisch doel zijn bewoners zich gaan organiseren, hebben een structuur neergezet en die is zomaar sluipenderwijs een doel op zich gaan worden. Wat hoor je dan? Alles moet via de dorpsraad of We kunnen geen mensen meer krijgen voor ons bestuur.
Waarom partijpolitiek duurzame samenwerking tussen overheid en inwoners in de weg staat
Zoals ik al aangaf in mijn vorige blog zoomen we dit keer wat meer in op de politieke dynamiek rondom de samenwerking tussen overheid en inwoners. Gekozen volksvertegenwoordigers zouden een natuurlijke lijn met hun kiezers en overige inwoners moeten hebben. Door hen zitten zij op de plek waar ze zitten, en hen vertegenwoordigen is hun primaire taak, toch? En toch is dat vaak niet zo, want ook in de politiek wint de systeemwereld het op enig moment meestal van de mens-met-idealen die iets wilde gaan betekenen voor zijn dorp, stad of land.
Een effectieve samenwerking tussen overheid en inwoners: dit is waar het ècht om draait
De overheid is al een tijdje bezig om zichzelf opnieuw uit te vinden. Aan de slag met burgerparticipatie, overheidsparticipatie, democratische vernieuwing en natuurlijk de transformatie in het sociaal domein. Maar waar gaat het nu eigenlijk echt om? Hoe komen we tot een nieuwe balans waarin overheid en inwoners weer echt gaan samenwerken, en niet elk in hun eigen parallelle wereld of zelfs recht tegenover elkaar staand?
Gezamenlijk belang of doel
Zendtijd voor een non-politicus
Mijnheer Terlouw, ik ben nu 45 jaar, mijn jeugd was in de koude oorlog. Toen ik opgroeide in de jaren '70 sloeg de RAF om zich heen in West-Duitsland, de IRA blies mensen op in Engeland. Op het strand in Spanje stond achter mij de Guardia Civil het vaderland te verdedigen. Het ijzeren gordijn hing dwars door Europa. Ten oosten daarvan kwam je niet. In eigen land, binnen een uur rijden van mijn Harense huis, werden kinderen gegijzeld in een basisschool. Tot twee maal toe stond een trein stil in de buurt van waar wij woonden. Gegijzeld. Mensen werden daar doodgeschoten door andere mensen.