Politiek Leiderschap
Politiek Leiderschap in roerige tijden: Idealisme als het nieuwe realisme
Er is reuring in de wereld. Na ons eigen Oekraïne referendum, de Brexit, de verkiezing van Donald Trump als aanstaande president van de Verenigde Staten, is de gevestigde politieke orde zoekende.
Zoekend naar naar wat hun overkomen is en angstig / strijdvaardig handelend omdat ze de bui voor de aanstaande verkiezingen al een beetje voelen hangen.
Zoekend naar antwoorden hoe ze de aanstaande beweging / verandering kunnen tegenhouden. Hoe ze de status quo van het oude politieke denken zo lang mogelijk kunnen behouden; het liefst zonder wijzigingen maar als het dan echt moet marginaal en in ons voordeel.
Waarom elke politieke partij een next-afdeling verdient
De vorige keer beloofde ik jullie dat ik wat meer zou vertellen over mijn werk voor CDA-Next. Wat is eigenlijk een next-afdeling? En waarom heeft elke zichzelf respecterende politieke partij er eentje nodig? Daarover gaat dit blog.
Wat is een next-afdeling?
Binnen een next-afdeling verenigen zich leden van een politieke partij die ervaren dat hun bestuurders te zeer zijn afgeweken van het gedachtegoed van de partij. Terwijl juist in deze tijd en voor de toekomst het zo cruciaal is om te kunnen terugvallen op verbindende waarden en idealen. Next-leden voelen zich nog steeds nauw verbonden met het gedachtegoed van hun partij, hoewel menig next-lid wel eens heeft overwogen zijn lidmaatschap op te zeggen. In een tijd waarin de lobby wordt gedomineerd door geld en macht van met name multinationals en andere grote spelers, wordt de eigen achterban niet of onvoldoende gehoord. Zo kon het zover komen dat steeds meer leden hun eigen volksvertegenwoordigers als niet toegankelijk en niet transparant ervaren. En die leden van politieke partijen zijn toch al een steeds kleiner wordende groep. Tegenwoordig is nog maar 2% van de bevolking lid van een politieke partij. En dat is niet voor niets…
Het recht om de overheid uit te dagen...
... (en dan ook nog gehoord te worden)
Na mijn werk als gemeenteraadslid mag ik me nu op een hele andere manier bezighouden met het verbeteren van de verhoudingen tussen overheid en inwoners, namelijk als projectmanager van oa het huis van Burgerkracht (www.huisvanburgerkracht.nl). En overigens ook als voorzitter van CDA Next, maar daar zal ik later nog eens iets over vertellen.
En een van de mooie dingen die ik de afgelopen weken mee mocht maken was de praktijkmiddag maatschappelijk aanbesteden en the Right to Challenge in Zwolle bij bewonersbedrijf Kamperpoort. Tal van bewonersinitiatieven en betrokken partners deelden daar hun ervaringen, tips en kennis over hoe je een maatschappelijk initiatief tot een succes maakt. Daar kwam een boel creativiteit bij kijken! Maar ook een klassiek dilemma. Er leken soms maar 2 mogelijkheden te zijn: of je doet je ding zonder de overheid (meestal de gemeente) of je moet als volwaardig aanbieder mee in het systeem van aanbesteding.
Eraf met haar hoofd! Over het wegsturen van wethouders en burgemeesters
Het is aan de orde van de dag: de ene burgemeester is nog niet weggestuurd, of de volgende wethouder kan zijn biezen pakken. Lees je de reacties op nieuwssites, dan is er maar één antwoord op elke faux pas van een bestuurder: opstappen! Deze bijltjesdagcultuur lijkt grotere vormen aan te nemen. Blijkbaar biedt het ons voordelen. Welke voordelen zijn dat precies? Ik heb gekeken naar voordelen die worden genoemd door reageerders bij de benoeming van de vervangers van de afgetredenen. We onderzoeken er drie: 'nieuwe bezems vegen schoon', 'een gewaarschuwd mens telt voor twee' en 'een grotere sukkel als die er zat, zal er niet nog een keer komen'.
Dualisme in de politiek: duet of duel?
Sinds 2002 is de Wet dualisering gemeentebestuur van kracht. Sindsdien is er een strikte scheiding tussen besturen en controleren ontstaan. Het college bestuurt, de gemeenteraad controleert. Ieder heeft hierin een eigen rol om, als het goed is, voor de gemeenschap tot een zo optimaal mogelijke besluitvorming te komen. De vraag is of met het dualisme een verbetering is ontstaan voor de gemeenschap.
Belange(n)loos besluiten in de politiek, bestaat dat?
Zou je ook wel eens willen dat politici besluiten zouden nemen puur op grond van inhoudelijke argumenten en waarden? Gewoon omdat het juist is, rechtvaardig of sociaal? Dat ze niet gedreven werden door persoonlijke en economische belangen
Maar kan dat eigenlijk wel? Kun je met een besluit ook niet iemands belang dienen? Ik denk van niet. Een besluit dient, bedoeld of onbedoeld, altijd iemands belang. Het belang van een bedrijf, een sociale partner, van de politieke partij of de persoon zelf. En bovendien wil het gros van de mensen het niet. Ze willen politici die opkomen voor hun belang, of dat nu gaat om ruimtelijke zaken, of om de beschikbaarheid van zorg. En dat maakt politiek ook zo geweldig ingewikkeld: de juiste beslissingen nemen in een continu krachtenveld van vaak tegengestelde belangen. Met de wetenschap dat de “juiste beslissing” je wel eens stemmen kan kosten bij de volgende verkiezingen.