Politiek Leiderschap
Vrouwelijke waarde(n) in de politiek
Vrouwen zijn in de politiek al jaren ondervertegenwoordigd. De cijfers lopen uiteen per gremium, maar gemiddeld genomen komt het percentage vrouwen in gemeenteraden en provinciale staten toch niet veel hoger uit dan ruim 25%, waar de Tweede Kamer inmiddels wel voor 40% uit vrouwen bestaat (bron: ProDemos). Verschillende groeperingen zetten zich in voor meer vrouwen in de politiek, waarbij eeuwig de discussie oplaait: moeten er per sé meer vrouwen in politiek of gaat het om de kwaliteit? Alsof die twee tegenover elkaar staan, raar hoor. Laten we eens kijken naar de vrouwelijke waarde(n) in de politiek...
Waarom zou je dat willen als politicus, een Next-level democracy?
Bestuurders willen graag invloed. Veel politici zijn ooit begonnen met de gedachte dat ze het verschil kunnen maken. Dat ze ideeën hebben die de samenleving echt beter maken. En daarvoor heb je invloed nodig. Maar heb je wel zoveel invloed als politicus? Ben je niet mega-afhankelijk van hoe de verkiezingen de eerstvolgende keer verlopen? En ervaar je dat het imago van je partij vele malen meer dan jouw prestaties bepaalt of je een succesvol vervolg krijgt in je politieke loopbaan? Het grootste deel van de stemmers is zwevende kiezer. Nou, fingers crossed dan maar weer de volgende verkiezingen…
De Next-Level Democracy, wij zijn samen de overheid!
Er is een raar onderscheid in onze maatschappij: we hebben burgers, en we hebben politici. Hoewel ze volksvertegenwoordiger zijn, lijkt het erop dat de politici, maar ook de burgers zijn gaan vinden dat dit twee verschillende bevolkingsgroepen zijn met andere rechten en plichten, en andere spelregels. Een subcultuur, die we ook wel “de politieke werkelijkheid” noemen. Niet gek dat dit regelmatig leidt tot een clash. We zijn ver verwijderd geraakt van de oorspronkelijke bedoeling van het zijn van een volksvertegenwoordiger. Toen ik zocht naar een definitie, vond ik als eerste: lid van het parlement. Bijzonder toch? Terwijl naar mijn idee de volksvertegenwoordiger iemand is die:
Ook politiek leiderschap begint met persoonlijk leiderschap
Je moet een dikke huid hebben als je in de politiek gaat, werd mij verteld. Vroeg of laat krijg je een frontale aanval voor de kiezen, of fungeer je publiekelijk als schietschijf. Veel vaker nog krijg je te maken met onuitgesproken zaken, dealtjes die achter je rug worden gesloten, en medestanders die je ineens de rug toekeren. Spelletjes. Openheid en transparantie ja ja….Hoe ga je daar nu mee om als politicus?
Waarom lijkt zelfkritiek in de politiek zo ontzettend ingewikkeld?
Waarom lijkt zelfkritiek in de politiek zo ontzettend ingewikkeld (maar is het er stiekem wel)
Het lijkt zo simpel. Zeg nu gewoon als politicus wat je fout hebt gedaan en bied je excuus aan. Dat maakt je menselijk, en dat is wat de mensen willen horen. Echt, ik zou er gelijk voor zijn! En dan stel ik voor dat we hem of haar beoordelen op de pogingen om de fout te herstellen en niet op het feit dat hij of zij menselijk is en een fout maakt.
Politiek en dienend-leiderschap, gaat dat wel samen?
De reacties waren niet van de lucht, toen ik besloot de politiek in te gaan. “Jij? Jij bent toch niet van die spelletjes en van de macht? Jij gaat toch voor de inhoud en voor de mens?” Ja precies, en daarom vond ik dat ik de politiek in moest gaan. Nu, een klein jaar na mijn aantreden als gemeenteraadslid tijd om eens te kijken wat er van die mooie uitgangspunten over is gebleven. En natuurlijk, veel van de clichés zijn waar. Er zijn politici die vooral de politiek in gaan ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Voor de media-aandacht, of om stiekem (ook) hun eigen belangen te behartigen.