Signaalvuren voor nieuw organiseren: Semler en de misfits

Gisteren vertelde één van mijn klanten haar vastloop-verhaal. Het verhaal dat ik al jaren hoor: steeds hetzelfde maar toch elke keer anders. Het verhaal dat me elke keer opnieuw raakt.

Zij werkte met kinderen op een internaat. En ze kon het niet meer, omdat ze niet kon leven met de werkwijze van protocollen, methodieken, richtlijnen. Alles maar om de kinderen in het gareel te houden. Hen discipline bij te brengen. Strak, duidelijk, doel- en resultaatgericht. Haar hart brak: 'deze kinderen hebben vooral liefde nodig. Laten we ze eerst onvoorwaardelijk accepteren en dan vanuit liefde vormen en (bij-)sturen. Maar niet andersom, niet zonder liefde, niet zonder acceptatie'.