Geboorte van innovatie

Lees verder...

Beste Vivienne,

Helder artikel en herkenbaar, ook in de ouderenzorg. Kwesties die nodig moeten worden aangepakt, blijven liggen omdat niemand er zijn handen aan wil branden. Verantwoordelijkheid wordt vaak door- en afgeschoven. Niet altijd en door iedereen. Maar te vaak om als incident te kunnen worden afgedaan. We zijn niet gewend de kat de bel aan te binden. Lastige gesprekken vermijden we het liefst. Toch moeten ze worden gevoerd. Behandelaars, algemeen begeleiders en management moeten elkaar voortdurend aanspreken op hoe zij hun werk doen. Niet om met een beschuldigende vinger te wijzen, maar om het gesprek te openen over hoe het anders, slimmer of efficiënter kan. Aangeven wat onmogelijk is, maar ook meedenken over hoe het dan wel kan. Melden wanneer het ergens niet goed gaat. Niet om te klagen of verantwoordelijkheid naar een ander door te schuiven, maar vanuit loyaliteit aan de klanten en aan elkaar.
Het systeem zal moeilijk te veranderen zijn. Maar de cultuur hebben we wel degelijk zelf in de hand. Door elkaar vanuit die open houding voortdurend aan te spreken en te bevragen. Met respect voor de positie en deskundigheid van de ander en in de wetenschap dat iedere opmerking en iedere vraag voortkomt uit betrokkenheid met onze klanten. Dat voelt vaak ongemakkelijk, maar het alternatief is nog ongemakkelijker.

Wat helpt in deze discussies is het daadwerkelijk integreren van het patiëntenperspectief. Dus, de patiënt aan tafel bij deze gesprekken, en aan tafel houden. Met de patiënt aan tafel nemen stakeholders veel gemakkelijker hun verantwoordelijkheid naar zichzelf en naar elkaar.