Commitment aan groei
Dienend leiderschap draait om de wensen om mensen tot hun recht te laten komen. Daarom zal een dienend leider altijd inzetten op groei van zijn of haar medewerkers - zowel op het persoonlijke vlak als professioneel. Dienend leiderschap is dan ook altijd gekoppeld aan coaching. Het scheppen van voorwaarden die groei mogelijk maken, is een vanzelfsprekendheid. Het is een voortdurende zoektocht naar de optimale balans voor mens en organisatie. Als het goed is, groeien ze daardoor allebei. Maar werkelijk commitment kan ook betekenen: mensen helpen een andere werkplek te zoeken waar ze beter op hun plaats zijn.
Samensturing in je coachcontact: coachen vanuit gedeelde verantwoordelijkheid
Coachrelaties hebben tot doel iemand verder te helpen in zijn of haar persoonlijke of professionele ontwikkeling. En toch is dat niet altijd wat er gebeurt. Ik geloof dat je daarvoor bewust moet werken vanuit een gezamenlijk perspectief. Dit eerlijke blog is voor jou als (team)coach of coachend leider, als je oprecht wil werken vanuit Samensturing en gedeelde verantwoordelijkheid voor het proces. Door een gebrek aan duidelijkheid en veilige directheid kan snel disbalans en onnodige afhankelijkheid ontstaan. Vanuit Samensturing kan ik je een kader aanreiken om dit te voorkomen. Waar veilige directheid een van de kerncompetenties is... en gelijkwaardigheid van mensen een gegeven. Dus doe er je voordeel mee, zou ik zeggen..
Werk vanuit een gezamenlijk doel
Dienend-leider(schap) is geen eitje
Dienend-leiderschap is van alle tijden, dus geen nieuwtje of hype. En ja, het past in alle contexten, maar is niet altijd het meest effectieve op de korte termijn. Daarnaast is het, om in paastermen te spreken, geen eitje: de dienend-leider niet, maar ook dienend-leiderschap niet. Hoe dat zit…
In een notendop is dienend-leiderschap met plezier op betekenisvolle en verantwoorde wijze bijdragen aan de groei van anderen middels je eigen groei. Zoals Tex Gunning het ooit verwoordde (een klein beetje aangepast door mij):
2014: het jaar van de opwaartse spiraal?
Een van de grootste uitdagingen van nieuw / dienend leiderschap en wellicht wel van deze tijd / maatschappij is volgens mij de 'trend' dat een ieder steeds meer op zichzelf gericht is in plaats van op de ander: “what's in it for me”.
Waar we met dit denken aan voorbij gaan is dat we zonder de ander geen bestaansrecht hebben. We acteren alsof we alleen zijn maar staan in werkelijkheid met zijn allen in verbinding. Het ik-denken maakt dat we in een vicieuze cirkel terecht komen: “Een vicieuze cirkel is een situatie waarin iets een bepaald gevolg heeft, terwijl dat gevolg op zijn beurt het eerstgenoemde verschijnsel in stand houdt of versterkt. Een vicieuze cirkel is dus een situatie waarin een bepaald verschijnsel zichzelf indirect in stand houdt. Is men eenmaal in een vicieuze cirkel terechtgekomen, dan is het bijzonder moeilijk of zelfs onmogelijk daar uit te breken.”
Toekomstgerichte overtuigingen
Toekomstgerichte overtuigingen maken slechte leiders
Er zijn twee groepen overtuigingen. De overtuigingen die iemand op zichzelf of op zijn vroegere en huidige situatie kan plakken en de overtuigingen die op een toekomstige situatie slaan.
De eerste groep is terug te vinden in uitspraken als: 'ik ben ervan overtuigd dat ik van mijn partner houd', of 'ik ben ervan overtuigd dat ik mezelf toen was', enz.
Het is de vraag of je deze overtuigingen moet gebruiken, ze halen immers je alertheid weg. Want, als je ergens van overtuigd bent, dan denk je er niet meer over na. Waarom zou je. Je weet het immers al.
Stop met beter management, investeer in zelfsturing
Onlangs kwam ik op de Ted.com terecht en bekeek ik een lezing van D. Pink. Ik kwam op deze website terecht omdat ik op zoek was naar informatie en filmpjes over motiverend leiderschap. Op ted.com kwam ik dus de video tegen van D. Pink. Ik was zeer aangenaam verrast en hij heeft er een nieuwe fan bij, ik dus. Onder het artikel is het filmpje opgenomen.
Wedergeboorte van zelfsturing
Zoals dat dan gaat, probeer je meer informatie op te zoeken over de spreker, en zo kwam ik op een citaat van hem: " Dit tijdperk vraagt niet om beter management, het vraagt om de wedergeboorte van zelfsturing." Deze uitspraak kwam rechtstreeks mijn hart binnen. Ik geloof en ben overtuigd dat veel oplossingen van huidige managementvraagstukken ligt op het terrein van stimulatie van zelfsturing. Ik merk in mijn werk, dat veel mensen deze vaardigheid weer opnieuw moeten oppakken en ik denk dat management daar over gaat.
De (on)zin van talentmanagement?
Op haar website en hier op lerendeleiders.nl is door Maaike Huisman een artikel geschreven dat de start is geworden van een #kettingblog. Er is mij gevraagd om een artikel te schrijven in deze ketting-van-blogs waar de rode draad 'talentmanagement' aan het worden is: Ik spreek de HRM taal niet maar heb wel wat te vertellen: mogelijk een ander geluid, een andere zienswijze, een spiegel voor de ander maar vooral ook voor mezelf.