Boekenclub
Recensie "Het innovatiedoolhof" van Gijs van Wulfen
Gijs wenste mij op 2 april veel inspiratie toe. Mooi en attent. Ik heb het boek al even in huis en heb het natuurlijk - terwijl ik bezig was met de recensie van een ander topboek (Veranderen van maatschappelijke organisaties van Jaap Boonstra) - wel even gescand…
Ik zou een superkorte recensie kunnen schrijven:
Koop dit boek! Het klopt, is actueel, zet aan tot denken en is alleen al door het hoofdstuk “Ben jij een innovatieleider” zijn geld waard.
Hier de ‘echte’ recensie….
Recensie "Leiderschap in de praktijk" van Jeroen Schuiten
Ondergetekende las een aantal interviews van Jeroen Schuiten in Het Parool. Mooie en leerzame serie, reden om contact op te nemen met Schuiten. Ik vond namelijk dat de interviews een mooie basis vormden voor een bundel. Men speelde bij Het Parool ook met die gedachte, dus twee zielen, één gedachte. Synchroniciteit of ‘toeval’? Hoe dan ook: het boek is er.
Recensie “Service excellence” van Jean-Pierre Thomassen en Eric de Haan
In a nutshell: een 10, dus van harte aanbevolen!
Op 26 april 2017 ontving ik van mijn goede vriend Andreas de Wit, Senior Manager Procurement & Facilities @A.ON onderstaand bericht:
"Beste Koos,
Ik lees net onderstaande pijlers en moest meteen aan je denken
Pijler 3 had je al in je genen toen ik je in 2006 leerde kennen. De laatste jaren promoot je pijler nummer 7 en zoals je ziet werpt het zijn vruchten af;-)"
10 pijlers van een service excellence model
Recensie: "Veranderen van maatschappelijke organisaties" van Jaap Boonstra
Veranderen is mensenwerk, dus het maakt niet uit in welke sector je dat doet. Of juist wel...
Zelf was ik lang van mening dat het niet uitmaakt in welke sector je veranderingen of verbeteringen wilt realiseren. Het gaat immers over mensen. Ik stoelde mijn mening op het werken bij en voor de rechtsopvolger van de Nederlandse Zorg Federatie (Spectra Facility) en – via Procore - het grootste district van Rijkswaterstaat in Rotterdam.
Recent recenseerde ik “Poleposition”: Over de wijze waarop de gemeente Hollands Kroon hun burgertevredenheid verhoogde naar 8.7. Verder recenseerde ik “De nieuwe route” van Anke Siegers over veranderingen in relatie tot burgerparticipatie. Terugkijkend naar mijn werkervaringen en door het lezen van de boeken van Siegers en Boonstra kom ik tot de conclusie dat maatschappelijke organisaties bijzonder zijn door de maatschappelijke opgave die ze vervullen en alle spelers waarmee ze te maken hebben. Hierdoor heb ik niet alleen meer waardering en bewondering gekregen voor mensen werkzaam in het sociaal domein, ik ben ook tot de overtuiging gekomen dat het wel degelijk uitmaakt in wat voor sector je werkt.
Recensie "POLEPOSITION – Zelf aan het stuur in Hollands Kroon" – van Anja van der Horst, Arthur Cremers en Wim van Twuijver
Een uur nadat ik het boek had ontvangen schreef ik op social media: ”als ik wat te vertellen had in een gemeente en niet bezig was met zelfsturing, dan ging ik vermomd naar verjaardagen”…
Luchtfietserij?
Veel managers, bestuurders en toezichthouders hebben de neiging om nieuw leiderschap, zelfsturing, UNBOSSen en / of Nieuw Organiseren af te doen met “Luchtfietserij”. Om het maar niet te hebben over zaken als Loslaten, Vertrouwen, Respect, en Transparantie. Jammer. Deze “Luchtfietserij” WERKT, bij de gemeente Hollands Kroon. Wat te denken van een ziekteverzuim-percentage van 3.1 %, een kostenbesparing van bijna 6.000.000 euro en een klanttevredenheid van 8,7. Niet “zo maar” de slimste gemeente van Nederland. Als daar aan mee (hebt ge)werkt, dan kan je toch niet anders dan trots zijn op je werkgever, het directieteam en je collega’s. Dan heb je op een verjaardag iets moois te vertellen.
Keermeneren en vermindermannen (m/v)
boekbespreking 'Multipliers, voor managers die 2 keer meer uit hun team willen halen'
Kretologie, daar hebben we last van in de managementliteratuur. Waarom wordt leiderschap steeds vertaald naar een beste drie, zeven, of negen stappen? Waarom denken we hulp te kunnen vinden in bronnen die leiderschap zo plat slaan als een dubbeltje? En, lieve uitgevers, waarom brengen we boeken uit die doen alsof leiders debielen zijn die geen enkel theoretisch concept aankunnen en geholpen zijn met holle frasen.
Leiderschap is een vak, een ambacht. Een ambacht waar ik 15 jaar over heb gedaan om een deel van de fijne kneepjes van te ontdekken. En dat terwijl ik er (volgens de mensen die aan mij het leiderschap geven) aanleg voor heb. Mijn leertraject is nog niet af, gewoon omdat ik na elke uitdagende casus denk dat het beter kan, omdat ik van die casus heb geleerd.
Om me te versterken in het leren van dat ambacht, is in 2015 een boek op de markt gekomen. 'Multipliers, voor managers die 2 x meer uit hun team willen halen'. Overigens blijkt die 2 keer meer wel mee te vallen, het gaat om 2 keer meer dan 'diminishers'. We hebben de wereld dus overzichtelijk ingedeeld in multipliers en diminishers en de grote grijze massa die dit allemaal ondergaat. Multipliers zijn keermeneren die het potentieel van hun mensen ten volle weten te benutten. Diminishers verminderen het potentieel juist. De grote grijze massa blijft onbenoemd, tenzij die door het effect van een keermeneer ook tot de exclusieve groep multipliers toetreedt.