Anderen leiden
Dialogisch leiderschap
Actuele ontwikkelingen in de wetenschap en in het denken over spiritualiteit leveren interessante zienswijzen op. Zo blijkt dat hersenen veranderen wanneer het gedrag verandert. Hierdoor verandert ook het denken. Door te reflecteren op het ‘ego’ ontstaat het inzicht dat het dwangmatig denken kan worden losgelaten en er ook ruimte kan zijn voor intuïtie. Een dialogische leider heeft vertrouwen in het proces, zonder dat het resultaat helder omschreven is. De dialogische leider is een bezielende leider, die een klimaat van vertrouwen en enthousiasme bewerkstelligt. Ook is deze leider in staat om verschillende rollen te belichamen, zodat de medewerkers zich optimaal kunnen ontwikkelen. Tenslotte zorgt de dialogische leider ervoor dat ‘interne’ en ‘externe’ dialogen met elkaar in verbinding staan.
Over micro-topmanagers die onder het mom van 'challenging' hun eigen managers afbranden
Tijdens de donkerste dagen van de Middeleeuwen leefden veel heersers in een vaak zelf gecreëerde wereld van intriges en paranoïde machtsstrijd. Veelal ingegeven door angst en diep verborgen zelftwijfel moesten vooral hun directe onderdanen vrezen voor hun leven. Als er zelfs maar positief werd gefluisterd over één van hun adjudanten werd deze onfortuinlijke presteerder prompt publiekelijk vernederd of, in het ergste geval, zelfs in het openbaar gecastreerd.
Terug naar 2014 en ja, we hebben het hier over micro-topmanagers. Vrijwel direct nadat mijn boek ‘De leider voor wie we het doen’ verscheen, kreeg ik relatief veel reacties op de hoofdstukken over dergelijke ‘leiders’. Opvallend was dat minstens de helft van de lezers refereerden naar het destructieve gedrag van micro-topmanagers tijdens presentaties. Wat een moment van afstemming, teambuilding en vooral persoonlijke erkenning zou moeten worden, misbruikt de micro-topmanager schaamteloos om risicoloos machtsspelletjes te kunnen spelen. Aanvankelijk wilde ik een overzicht maken van de technieken die ze hierbij hanteren maar een beknopte demonstratie van wat ik over de jaren heb gezien en gehoord, leek me uiteindelijk beter.
(Wetenschappelijk) bewezen eenvoudige tactieken om bevlogenheid en werkgeluk de nek om de draaien
Een paar weken geleden was ik naar een netwerkbijeenkomst. Daar sprak ik een freelance vertrouwenspersoon, die voor veel verschillende organisaties in de profit en non-profit sector werkte. Al pratende over haar werk vertelde zij dat één van de grootste problemen waar zij mee te maken had, was pesten binnen organisaties.
‘Wist je dat 80% van de pesterijen door de leidinggevende gebeurt?’ - vroeg ze aan mij. Ik was er stil van. De vraag heeft me wekenlang niet losgelaten.
Bij pesten komen misschien in eerste instantie YouTube filmpjes op ons netvlies van weerloze pubers die in elkaar getrapt worden door leeftijdsgenoten. Of we denken aan het programma Gepest.
Leiderschap en de kunst van het veters strikken
In de thema's die ik in mijn trainingen aan de orde stel, maak ik graag gebruik van metaforen en beeldspraak. Niet zelden geïnspireerd door mijn passies: hardlopen, drummen en vuur.
Vandaag deed ik mee aan een prestatieloop over 15 kilometer. Eén van de belangrijke rituelen voorafgaand aan het startschot, is het strikken van de veters. Zeker bij het lopen op bosgrond een belangrijke zaak, want voor je het weet stap je op een boomstronk of glij je uit, dus dan moeten je schoenen wel stevig om je voeten zitten. Het lijkt zoiets simpels, maar hoe je die schoenen hebt aangetrokken, hoe strak je de veters hebt gestrikt, kunnen het verschil maken tussen lopen als de brandweer of lopen als een krant.
Onderweg naar Abilene. Een modern sprookje
Bij de hoogste baas van een organisatie denk je waarschijnlijk aan een directie, een bestuur of de aandeelhouders. Maar in veel organisaties zijn zij niet de hoogste baas. Angst is.
We denken dat bestuurders besluiten nemen op zuiver rationele gronden. We produceren de ene na de andere managementtheorie hoe mensen in organisaties beslissingen nemen. Kets de Vries zegt hierover: “de ogenschijnlijk rationele verklaringen voor bepaalde beslissingen blijken klinkklare nonsens”. Toch blijven we er onverschrokken in geloven, want als wij klinkklare nonsens voor waarheid aannemen, wat zegt dat over ons?
4 overeenkomsten tussen opvoeden en leiding geven
LEIDING GEVEN = OPVOEDEN?
Binnenkort vier ik mijn 13e verjaardag als vader. Het is niet te geloven hoe snel dat is gegaan, en wat er in die 13 jaar is gebeurd. Inmiddels ben ik drievoudig vader en heel wat ervaringen rijker.
Ongeveer een zelfde periode heb ik ook een leidinggevende taak in mijn werk. Ook daar is veel gebeurd, veel geleerd, en ben ik nog lang niet klaar met leren.
Al vaker heb ik mij verbaasd over de overeenkomsten tussen opvoeden van kinderen en leiding geven. Toen ik afgelopen vrijdag in gesprek was met Egon Beaart over de kunsten en lessen van leiding geven werd het me pas echt duidelijk: eigenlijk is er helemaal geen verschil wanneer je beiden in de meest effectieve en menselijke manier benadert.