Persoonlijk Leiderschap
Dansen met het systeem
Op zondag 20 november 2016 was ik bij The Last Lecture van Niels Schuddeboom, beter bekend als @shakingtree. En ja, the last lecture is zoals het klinkt. Niels is ziek en wordt niet meer beter. Nog één keer wilde hij zoveel mogelijk mensen op de been brengen om zijn onvermoeibare werk voor menselijke zorg voort te zetten. In zijn 34-jarige leven heeft hij al heel wat voor zijn kiezen gekregen. Het hebben van een handicap en een goed stel hersens, blijkt tot op de dag van vandaag een recept voor gedoe. De laatste lezing ging dan ook voor een groot deel over paarse krokodillen die Niels tegen is gekomen. Hij kreeg er zelf de slappe lach van, zo absurd waren de voorbeelden soms.
De zin en tegelijkertijd aanbeveling die mij het meest is bijgebleven is “dansen met het systeem”. Letterlijk was de vraag of je in staat bent om te dansen met het systeem? Kun je meebewegen, omdenken, relatieveren en bedenken waarom het wel kan? Ik vind het een prachtige uitspraak die in vele situaties van toepassing is. Want sjonge, wat zijn die systemen vaak houterig en hebben ze een onnavolgbaar gevoel voor ritme. En toch, als je blijft dansen kom je vaak heel ver.
Hoe ik geleerd heb meer in presentie te zijn
Ik ben een kei om in elk nadeel een voordeel te zien. Het glas zie ik bij voorbaat half vol. Wanneer er een hindernis komt, dan begin ik die uit de weg te ruimen of ik ga eromheen. Dat is een heel sterke stuwende kracht. Tegelijkertijd is het een kracht die me ook heel vaak in weg zit om in presentie te zijn. Dat gebeurt wanneer ik de energie van de verstoring niet toelaat om harmonie te kunnen behouden.
Presentie gaat over de vraag hoe je aanwezig bent te midden van anderen. Ben je écht in interactie met de ander? Zie je de mensen om je heen als mens? Ben je aanwezig in het hier en nu? De weg naar presentie heb ik verkend. Ik heb tal van valkuilen ontmoet. In deze blogserie van artikelen vertel ik over de vier valkuilen die ik ervaren heb op weg naar presentie.
Dit is de eerste valkuil: disharmonie in mijn hoofd managen
Management Mist bij Moeilijkheden
Ken je dit? Uit je managementteam, uit je eigen mond, uit de notulen van de directie?
- het is een complexe situatie, waarbij actie reactie geeft
- de organisatieverandering stokt op cultuurkenmerken van de organisatie
- we leggen de verantwoordelijkheid laag in de organisatie, zodat eigenaarschap wordt gestimuleerd
- we besluiten hierbij dat een besluit op dit moment prematuur is
- het is goed om de situatie verder te onderzoeken om onze handelingsmogelijkheden op een rij te krijgen
- het is niet onze verantwoordelijkheid om...
Door verandering van perceptie kun je dingen anders zien
Je kent die plaatjes vast wel. Je denkt dat je het een ziet, maar als je net even iets anders kijkt, zie je iets anders. Met het waarnemen van wat er om je heen gebeurt, is het niet anders. Je denkt zeker te weten iets te zien of te horen, je bent er zelfs van overtuigd. Toch is veel onderzoek gedaan op basis waarvan blijkt dat zelfs degene die bij een evenement is geweest, het evenement anders kan hebben gezien dan degene die naast hem stond. Iedereen ziet of interpreteert dingen anders.
Perceptie
Wat een verschil in perceptie betekent, heb ik ooit zelf ervaren. Jaren geleden toen ik nog vegetariër was, eentje die geen vlees en geen vis at, ging ik eten bij een culinair restaurant in Frankrijk. Ik vertelde de ober, in mijn huis-tuin-en-keuken Frans, dat ik geen vlees en vis at om duidelijk te maken dat ik wel eieren en melkproducten nam. Hij knikte en we overlegden kort welke gerechten op de menukaart voor mij in aanmerking zouden komen – al dan niet met een kleine aanpassing.
Toen de ober met het voorgerecht kwam en het voor mij neerzette, keek ik verbaasd naar het bord. Er lag iets van gebakken ham op. Ik keek naar de ober, wees naar mijn bord en zei: “je ne mange pas de viande (ik eet geen vlees)”. De ober keek mij niet begrijpend aan en raakte lichtelijk geïrriteerd, omdat ik mijn zin herhaalde en opnieuw naar mijn bord wees. Misschien begreep hij mijn Frans niet? Ik kwam erachter dat hij dat wel begreep. Verontwaardigd riep hij uit: “ce n’est pas de viande, c’est charcuterie! (het is geen vlees, het is worst!)”. Hij weigerde mijn gerecht aan te passen en liep met grote passen weg.
Verlos ons van het kwade
Mensen met een rooms-katholieke achtergrond herkennen deze strofe uit ‘het onze Vader’, het gebed dat wij – ook ik kom uit een katholiek nest – leerden bidden. Als jonge jongen had ik geen idee wat ik daarmee zei. Onlangs kreeg het voor mij meer betekenis: kon ik het verbinden met leiderschap; mijn leiderschap.
Kwetsbare leiders zijn effectiever.
Effectiviteit en kwetsbaarheid ……misschien niet de meest logische combinatie. En zeker niet voor leiders, die toch vooral sterk en doelgericht moeten zijn. Toch zijn leiders die de moed hebben om ook kwetsbaar te zijn uiteindelijk effectiever dan hun ‘stoerdere’ collega’s. Hoe komt dat?